“Το Ethos είναι το κάτι άλλο.”

Ιουνίου 01, 2021

Της Κατερίνας Ρούση,

“Ethos” είναι η τουρκική σειρά που κυκλοφόρησε στο Netflix μέσα στο 2020. “Bir Başkadır” είναι ο τίτλος της στα τουρκικά και σημαίνει “είναι κάτι άλλο”. See what I did there με τον τίτλο του άρθρου;! Υπόσχομαι δεν είναι σαν τα τουρκικά σίριαλ που βλέπαμε στην τηλεόραση παρέα με τις μανάδες μας. Αλήθεια!

Πρόκειται για μία κοινωνική, δραματική σειρά που αποτελείται από 8 επεισόδια. Ο δημιουργός της Berkun Oya, σεναριογράφος και σκηνοθέτης με προϊστορία κυρίως στο θέατρο, αφηγείται με λεπτότητα και διακριτικότητα καίρια ζητήματα που απασχολούν τους ανθρώπους στη γειτονική χώρα και όχι μόνο.

Ο κεντρικός χαρακτήρας είναι η νεαρή Μεριέμ, η οποία είναι καθαρίστρια και προέρχεται από την επαρχία. Φοράει μαντήλα και είναι βαθιά θρησκευόμενη. Την βλέπουμε πολύ συχνά να μιλάει με τον Χότζα και να τον συμβουλεύεται. Λιποθυμά ανεξήγητα και έπειτα από εξετάσεις γίνεται γνωστό ότι αυτό οφείλεται σε ψυχοσωματικούς παράγοντες. Έτσι επισκέπτεται μία ψυχολόγο. Μιλάμε για δύο τελείως διαφορετικές γυναίκες μεταξύ τους, από άλλους κόσμους. Φαινομενικά τουλάχιστον γιατί ίσως εν τέλει να μην διαφέρουν τόσο πολύ. Η Μεριέμ μένει στο ίδιο σπίτι με τον αυστηρό αδερφό της, την γυναίκα του και τα δύο τους παιδιά. Η νύφη της Μεριέμ είναι καταθλιπτική με τάσεις αυτοκτονίας και ο σύζυγός της δεν έχει καθόλου κατανόηση επί του θέματος. Υπάρχουν και άλλοι χαρακτήρες, που ίσως θα μπορούσαμε να πούμε ότι έρχονται σε δεύτερη μοίρα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι εξίσου σημαντικοί για την σύνθεση και ολοκλήρωση της σειράς. Λίγο πολύ όλοι οι χαρακτήρες και οι ιστορίες τους συνδέονται μεταξύ τους με όμορφο τρόπο.

Η συγκεκριμένη σειρά είναι όντως το κάτι άλλο. Κάτι άλλο, κάτι διαφορετικό από αυτά που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε από την Τουρκία. Έχουμε να κάνουμε με ένα ευρύ φάσμα αντιθέσεων. Δύο διαφορετικοί κόσμοι που έρχονται σε σύγκρουση. Πολιτισμικές, ταξικές, θρησκευτικές διαφορές. Θίγει θέματα όπως ο ρόλος της γυναίκας στην κοινωνία και ειδικότερα στην κοινωνία της Τουρκίας και επίσης για την ψυχική υγεία. Ψυχικές ασθένειες όπως η κατάθλιψη θεωρούνται τάμπου ακόμα και σε κοινωνίες που τοποθετούνται στις δυτικές και “πολιτισμένες”. Ένα θέμα που πολλοί δεν μιλάνε για αυτό και προτιμούν να το κρύβουν κάτω από το χαλάκι. Όμως εδώ αγγίζονται αυτά τα θέματα με ειδικό χειρισμό και ίσως τόσο όσο πρέπει.

Λαμβάνοντας υπόψιν όλα τα παραπάνω, δεν μου κάνει εντύπωση που η σειρά προκάλεσε αντιδράσεις στην Τουρκία, αν σκεφτούμε ποιος βρίσκεται στην εξουσία. Το σημαντικό είναι ότι ο δημιουργός κατάφερε μέσα από αυτό να αποδώσει μια πραγματική εικόνα της Τουρκίας και ολόκληρου του έθνους του. Απλοί, καθημερινοί άνθρωποι και η αλληλεπίδραση μεταξύ τους. Επιμένει στον εσωτερικό κόσμο των χαρακτήρων και μέσω αυτού αποτυπώνει κάτι πολύ μεγαλύτερο. Είναι εν τέλει περισσότερες οι διαφορές που τους χωρίζουν ή μπορούν να τις γεφυρώσουν;