Ένα ακόμα αφιέρωμα στα πλαίσια των Νυχτών Πρεμιέρας έφτασε στο τέλος του πριν από μερικές ημέρες. Δεν ήταν όμως ένα απλό κινηματογραφικό αφιέρωμα, αλλά ένα ταξίδι σε όλα τα όνειρα και τους εφιάλτες που πηγάζουν από την ζωή, τον πόνο και τον ίδιο τον ανθρώπινο ψυχισμό. 

Αποτέλεσε ένα από τα πιο επιτυχημένα και ενδιαφέροντα κινηματογραφικά αφιερώματα που πραγματοποιήθηκαν στη καρδιά της Αθήνας. Οι προβολές φιλοξενήθηκαν στις δύο αίθουσες: ΑΘΗΝΑΙΟΝ 1 και CINOBO OPERA 1, το διάστημα 14 – 24 Φεβρουαρίου 2025. Εγώ με την σειρά μου βρέθηκα και στις δύο αίθουσες εκ μέρους του Ραπόρτο για να βιώσω λίγη από την κινηματογραφική μαεστρία του David Lynch, καθώς και να νιώσω – μετέπειτα να αποτυπώσω – τον παλμό του κινηματογραφικού του κοινού. 

Η χαρά ήταν τεράστια, βλέποντας τόσο νέο και μη – κόσμο, γεμάτες αίθουσες με ανθρώπους που είχαν ξαναδεί τις ταινίες στο παρελθόν, αλλά και από αρκετούς που αποφάσισαν να δώσουν τώρα την ευκαιρία στον εαυτό τους και να ανακαλύψουν την εφιαλτική ομορφιά της φιλμογραφίας που υπογράφει ο David Lynch. 

Ενδεικτικά ακολουθεί ένα mini review για τρεις από τις ταινίες που είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε κατά την διάρκεια του αφιερώματος, οι οποίες προβλήθηκαν σε 4K ψηφιακή αποκατάσταση, για την οποία είχε συμφωνήσει και ο ίδιος ο δημιουργός. 

Eraserhead (1977, 89')

Πρόκειται για την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του David Lynch και σίγουρα αποτελεί ένα έργο τέχνης που δύσκολα θα ξεχαστεί. Η ταινία αυτή άφησε εποχή (όπως και άλλες δημιουργίες του), φτάνοντας μέχρι και σήμερα να αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες αινιγματικές κινηματογραφικές δημιουργίες τρόμου που έχουν υπάρξει. Μια ταινία ωδή στην παράνοια, στην οποία ο Jack Nance μας υπενθυμίζει τι θα πει “αλλόκοτα τρομακτικό”.

Mulholland Drive (2001, 147')

Η προτελευταία ταινία του μεγάλου δημιουργού και αν θέλετε την γνώμη μου, ναι, πρόκειται για την καλύτερη ταινία του 21ου αιώνα. Έχει άπειρες αναγνώσεις γιατί είναι μία από αυτές τις δημιουργίες που με κάθε θέαση, σου παρουσιάζει και ένα νέο στοιχείο. Η πραγματικότητα γίνεται ένα με το όνειρο ή καλύτερα θα έλεγα, με τον εφιάλτη και ο θεατής “αγκαλιάζει” την ψευδαίσθηση. Αξίζει να αναφερθεί επίσης ότι το Mulholland Drive έκανε διάσημη την Naomi Watts, δείχνοντας στο κινηματογραφικό κοινό το potential που είχε (και έχει).  

Inland Empire (2006, 180')

To Inland Empire αποτελεί την τελευταία δημιουργία του τεράστιου David Lynch. Μια ταινία μεγάλης εμπειρίας και ταξιδιού στο ανθρώπινο ασυνείδητο και τον απόηχο του Hollywood, που θα ήταν ίσως ανώφελο να προσπαθήσει κανείς να αναλύσει σε λίγες μόνο σειρές. Η ταινία αυτή που αρχικά δέχτηκε αρνητική κριτική ως κάτι το παραληρηματικό (“μα τι πιο σύνηθες να πει κανείς” για το τεράστιο έργο του Lynch – συμπληρώνω εγώ), αποτελεί μέχρι και σήμερα μια κινηματογραφική πρόκληση για όλους όσους επιθυμούν και βιώνουν το σινεμά ως μια βαθύτερη οντολογική εμπειρία.