Της Ευγενίας Τσώρη,
Σχεδόν ένα χρόνο πριν, ο φίλος μου ο Στέλιος μου είπε ότι θέλει να γυρίσει μια ταινία. Μικρού μήκους, πόσο δύσκολο μπορεί να είναι; Ποτέ δε θα μπορούσα να φανταστώ το ταξίδι που μας περίμενε στη συνέχεια, μέχρι να καταφέρουμε να την πραγματοποιήσουμε. Και είμαστε ακόμα στο δρόμο.
Ανέλαβα την παραγωγή, διότι όπως μου έχουν αναφέρει πολλοί φίλοι μου, μάλλον βγήκα από το μαιευτήριο κατευθείαν τσιπαρισμένη με ένα organiser. Και αυτό βοηθάει αρκετά την κατάσταση, όταν πρέπει να συντονίσεις ταυτόχρονα δεκαπέντε άτομα και να είσαι με ένα κινητό κολλημένο μόνιμα στο αυτί. Βδομάδες ατελείωτες να κοιτάω κελιά από excel, να φτιάχνω λίστες με εκατοντάδες εταιρείες που θα έπρεπε να επικοινωνήσουμε, μπας και μας δώσουν καμιά χορηγία. Και ξανά ψάξιμο, και ξανά οργάνωση για κάθε ένα από τα πράγματα που δεν φαίνονται στην οθόνη και όμως, είναι τόσο σημαντικά. Απίστευτο και όμως αληθινό, το συνεργείο πρέπει να τρώει κιόλας, πόσο μάλλον να έχει και καφέ σε μόνιμη βάση. Παίζει το μεγαλύτερο δράμα μου τις τελευταίες βδομάδες πριν τα γυρίσματα να ήταν αυτός ο ρημαδοκαφές. Εγώ δεν πίνω, βλέπετε, ούτε ξέρω να φτιάχνω. Και άντε και μου δίνεις ένα βραστήρα για τις μέρες των γυρισμάτων που θα έχουμε πρόσβαση σε ρεύμα, κάτι κουτσοκάνω. Όταν είμαστε όμως στα όρη και στα άγρια βουνά, στις ραχούλες και στα κατσάβραχα της Εύβοιας, εγώ πού θα τον συνδέσω τον βραστήρα, μου λέτε; Ε, ακριβώς την ίδια απάντηση σκεφτήκαμε.
Και που λέτε, την ταινία τη βγάλαμε Σάμμερ. Καλοκαίρι δηλαδή, σε παραλίες γυρίζαμε, αρχές Απρίλη, βέβαια, οπότε μπορείτε να φανταστείτε πώς πήγε αυτό. Το ότι γλιτώσαμε τόσοι άνθρωποι την πνευμονία, το λες και θαύμα. Και καλά το συνεργείο, βάζαμε διπλά παντελόνια, τριπλά μπουφάν και περπατούσαμε σαν τους πιγκουίνους μετά, αλλά κάτι κάναμε ('Οπου συνεργείο, φανταστείτε τη συντάκτρια βασικά, γιατί όλοι οι υπόλοιποι κάπως είχαν προνοήσει. Αλλά κάποια - ονόματα δεν λέμε, οικογένειες δεν θίγουμε - πήγε λίγο πιο ανέμελη στα χιόνια και κατέληξε να κυκλοφορεί σαν κινούμενη κρεμάστρα). Αλλά οι κακόμοιροι οι ηθοποιοί ήταν με τα κοντομάνικα και με τα σορτσάκια και για να το πω κομψά - το είχαν δαγκώσει. Οπότε όταν είδαμε ότι η κατάσταση πλέον δεν ήταν βιώσιμη, αναγκαστήκαμε να αυτοσχεδιάσουμε. Και παρ'όλο που σε αυτό το σημείο κανονικά θα την πάθαινα την αυτανάφλεξη, με ένα περίεργο τρόπο όλα βρέθηκαν ακριβώς εκεί που θα έπρεπε να είναι. Σαν ξαφνικά, να ακούστηκε ένα κλικ, και όλα τα σκόρπια κομμάτια ενώθηκαν για να δούμε τη μεγαλύτερη εικόνα.
Μια ταινία δεν είναι απλά μια ταινία. Δεν είναι τα δεκαπέντε ή είκοσι λεπτά που βλέπουμε σε μια οθόνη. Δεν είναι ούτε το ποσοστό του οράματος του σκηνοθέτη που μεταφέρεται εκεί. Είναι κάτι συλλογικό. Και αν όχι όλες οι ταινίες, τουλάχιστον η δική μας ταινία ήταν έτσι. Ήταν μια φούσκα, μέσα στη δυστοπία της πανδημίας, όπου μπορέσαμε να αναπνεύσουμε ελεύθερα. Το Σάμμερ είναι δεκαπέντε άτομα που πίστεψαν σε μια ιδέα και προσπαθώντας να την κάνουν πραγματικότητα της εμφύτευσαν μικρά κομμάτια δικά τους. Και σε αντάλλαγμα πήραν πίσω άλλα κομμάτια.
Αυτό το κλικ το ακούσαμε όλοι μας. Κοιτάξαμε το μόνιτορ και είδαμε λίγο από το τελικό αποτέλεσμα, είδαμε και εμάς τους ίδιους. Δεν νομίζω ότι μπορώ να περιγράψω ακριβώς το συναίσθημα που νιώσαμε εκείνη τη στιγμή, αλλά ξέρω ότι εκείνη τη στιγμή συνδεθήκαμε για να παρακολουθήσουμε και να δημιουργήσουμε ένα κοινό συλλογικό βίωμα, που θα μας συντροφεύει για πολύ καιρό ακόμα.
Τη σκέφτομαι ακόμα αυτή
τη βδομάδα των γυρισμάτων, το πώς ένιωσα κατά τη διάρκειά τους. Μπορώ να το
παρομοιάσω με μια βόλτα σε ένα τρενάκι του λούνα παρκ - στα χαμηλά σημεία
αγγίζεις σχεδόν το έδαφος και στα ψηλά νομίζεις ότι θα φτάσεις τον ουρανό.
Φοβάσαι, κρυώνεις, ενθουσιάζεσαι, ενδόμυχα μπορεί να σκέφτεσαι πότε επιτέλους
θα τελειώσει αλλα η αντίδραση όταν κατεβαίνεις και πατάς στέρεο έδαφος είναι
πάντα η ίδια.
Πάλι.
Το Σάμμερ βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε δύο σκληρούς δίσκους, καθοδόν για το μοντάζ. Μπορείτε να μας βρείτε στις σελίδες μας στο instagram (@sammer.film) και στο facebook (@sammerthefilm) και αν θέλετε να μας στηρίξετε, μπορείτε να επισκεφτείτε την καμπάνια μας στο Kickstarter (https://www.kickstarter.com/projects/sammer/sammer), η οποία θα τρέχει μέχρι τις 12 Μαϊου. Εκεί θα βρείτε όλους τους τρόπους που μπορείτε να μας βοηθήσετε να μοιραστούμε μαζί σας την ταινία μας.
.jpg)
0 comments