Αυτό είναι τόσο Οικονομιδικό

Μαΐου 30, 2021

Της Χρυσαυγής Σκούμπη,

Μια μικρή παρουσίαση στις μεγάλου μήκους ταινίες του Γιάννη Οικονομίδη.

Σπιρτόκουτο (2002)

Καύσωνας στην καρδιά μιας παραδοσιακής ελληνικής οικογένειας, που τα έχει όλα. Χαλασμένα air condition, νέες επιχειρηματικές ιδέες που ξεκινάνε με όραμα και καταλήγουν στον απόπατο, τσακωμοί με την σύζυγο, καβγάδες με το σόι της, φωνές με τα παιδιά, μυστικά καλά φυλαγμένα για χρόνια, πισώπλατες μαχαιριές, υποκρισία, ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες, ποιανού είναι το παιδί, ξέρεις ποιος είμαι εγώ και πάρτι σεξισμού - ρατσισμού.

Μια ταινία για γερά νεύρα, σατιρίζει τον θεσμό ο οποίος από μόνος του σατιρίζεται καθημερινώς στην Ελλάδα. Μακροβούτι στις αλήθειες που όλοι γνωρίζουμε, έχουμε βιώσει, έχουμε ακούσει. Μα ποιος ειλικρινά θα παραδεχτεί την ταύτιση;

«Μα τι μιζέρια είναι αυτή ρε καλοκαιριάτικα;!»

Η ψυχή στο στόμα (2006)

Στην ζωή υπάρχουν στο περίπου δύο ομάδες ανθρώπων. Αυτοί που υπερισχύουν και αυτοί που υπομένουν. Αυτοί που έχουν πάντα δίκιο και αυτοί που δεν μιλάνε ποτέ. Αυτοί που κάνουν κουμάντο σε όλους και αυτοί που υπακούν. Η ζωή για τον Τάκη, δεν είναι ζωή. Χρέη, τοκογλύφοι, απιστίες, αφεντικό με ορέξεις, συνάδελφοι που κρατάνε ακόμα την σκυτάλη στον τίτλο του Νεάντερταλ και το μαύρο πρόβατο της οικογένειας που κάνει τράμπα από σπίτι σε σπίτι, μέχρι να καταλήξει σε αυτόν που δεν φέρνει ποτέ αντιρρήσεις.

Ίσως σε βρεις κάπου μέσα στην ταινία να κερατώνεις, να κάνεις σαματά, να φωνάζεις, να μην ακούς, να μην βλέπεις, να μην μιλάς, να πονάς και να περιμένεις.

«Εγώ είμαι ο Αττίλας, ρε. Ούννος , ρε»

Μαχαιροβγάλτης (2010)

Τα ασπρόμαυρα καρέ είναι η ψυχή της ταινίας, είναι ο τρόπος της να μιλήσει και να εκφράσει όλα όσα δεν λένε οι ήρωες της. Ένας θάνατος οδηγεί στην μιζέρια. Ένα τρανό παράδειγμα άνεργου Έλληνα που έχει τουπέ επιχειρηματία και πτυχιούχου του Χάρβαρντ, ενώ είναι ζήτημα αν ξέρει την προπαίδεια του 7. Η πλήξη, μεταμορφώνεται σε πάθος. Με σκότωσε γιατί την αγαπούσα, τραγουδάει ο Στράτος Διονυσίου, και εδώ η ιστορία είναι παρόμοια. Ίσως και να την σκότωσα γιατί την αγαπούσα.. δεν ξέρω.. παίξτε με τις λέξεις και ίσως βγουν πολλά στην φόρα.

«Πάμε να φτιάξουμε κάτι όμορφο!»

Το μικρό ψάρι (2014)

Ένα έγκλημα πάθους που οδηγεί σε χρόνια κάθειρξη. Ένα μεγάλο κεφάλι και συμμορίες μέσα στην φυλακή. Πληρωμένοι δολοφόνοι και εκδιδόμενες γυναίκες. Όλα για το χρήμα και όλα για μια τιμή. Όλα γιατί κάποιοι χρωστάνε σε κάποιους. Είτε λεφτά, είτε την ίδια τους την ζωή. Σκοτώνεις για να ζεις ή ζεις για να σκοτώνεις; Όπως και να έχει, κανείς δεν μένει πίσω και όλοι κάπως, κάπου το πληρώνουν.

«Τρίτη μπαίνουμε ε;!»

Η μπαλάντα της τρύπιας καρδίας (2020)

Νύχτα, πίστα, παράνομοι έρωτες και εκδίκηση. Κυρίως, έρωτας και εκδίκηση. Κερασάκι στην τούρτα, όχι μία, αλλά δύο Ελληνίδες μανάδες, που όλα τα σφάζουν, όλα τα μαχαιρώνουν. Ένας απατημένος σύζυγος θέλει πίσω, αν όχι την γυναίκα του, σίγουρα τα λεφτά του. Μία γυναίκα θέλει να ξανανιώσει γυναίκα, να διαγράψει παρελθόν και να χτίσει μέλλον μακριά από όλα. Ένας πρώην λαϊκός τραγουδιστής θέλει.. μάλλον την ησυχία του. Η μάνα θέλει να τα ελέγχει όλα και να είναι πάνω από όλα καλά το καμάρι της. Ακόμα κι αν πολλοί πρέπει να πεθάνουν.