Του Μπάμπη Στεβή,

  Αυτή η ταινία βρισκόταν πολύ καιρό στην λίστα μου, ωστόσο κάθε φορά που ήθελα να δω μια ταινία δεν μου τραβούσε το ενδιαφέρον και έτσι κατέληγα να βλέπω κάποια άλλη. Τις προάλλες όμως αποφάσισα να της δώσω την ευκαιρίας της, και πραγματικά μετανιώνω που δεν την είχα δει πιο νωρίς.

  Υποθετικά αυτό το παιχνίδι δεν θα έπρεπε να επηρεάσει κανέναν, όλοι είναι φίλοι μεταξύ τους πάνω από 20 χρόνια και μάλιστα έξι από τα άτομα είναι παντρεμένα μεταξύ τους , άρα είναι φυσικό να μην έχουν μυστικά μεταξύ τους. Κι όμως, η ταινία αυτή μας δείχνει ότι όσο καλά και αν πιστεύεις ότι ξέρεις κάποιον είναι σίγουρο ότι δεν τον ξέρεις αρκετά καλά. Παράνομες σχέσεις και μυστικά ανάμεσα στα άτομα της παρέας αποκαλύπτονται σε σημείο που τίποτα δεν μπορεί πλέον να είναι το ίδιο. Το ερώτημα είναι, σε μία τέτοια κατάσταση είσαι σίγουρος ότι θέλεις να ξέρεις την αλήθεια;

  Η ταινία αυτή βασίζεται καθαρά στις ερμηνείες. Δεν έχουμε σκηνές δράσης και φανταχτερά cgi. Όλο το βάρος πέφτει πάνω στους ηθοποιούς και στο σενάριο. Ξέροντας πάνω κάτω την πλοκή πίστευα ότι θα βαρεθώ, ωστόσο με μεγάλη μου έκπληξη διαπίστωσα ότι δεν κατάλαβα καλά καλά πότε τελείωσε η ταινία. Με με έκανε να νιώσω άβολα, με την έννοια ότι δεν θα ήθελα να είμαι μέλος της παρέας εκείνη την βραδιά, με έκανε να θυμώσω με την κοροϊδία μερικών ανθρώπων προς του φίλους και τους συζύγους τους, με έκανε να αμφισβητώ αξίες όπως φιλία και εμπιστοσύνη.

    

  Για να κλείσω, αν η ταινία αυτή κάθεται εδώ και πολύ καιρό στην λίστα σας ή δεν την έχετε ακούσει ποτέ, τότε μπείτε στον κόπο να την δείτε και είμαι σίγουρος ότι θα μείνετε ευχαριστημένοι. Θα σας βάλει σε σκέψεις για την κοινωνία που ζούμε και για τους ανθρώπους γενικότερα.