Συχνότατα στο σινεμά θα δούμε να αποτυπώνονται διαταραχές και δυσκολίες στη ψυχική υγεία, με διδακτισμό και όχι κατανόηση. Η ταινία ξεκινάει με στόχο την ευαισθητοποίηση, και στην παρουσίαση του εκάστοτε μηνύματος που προσπαθεί να περάσει, η ρηχότητα και η υπεραπλούστευση ελλοχεύουν. Το On the Count of Three αποτελεί μια δύσκολη θέαση λόγω του ευαίσθητου θέματος της αυτοκτονίας, όμως συνολικά είναι μια ταινία μεστή. 

Πρώτη σκηνή: δυο άνδρες, στο πάρκινγκ ενός strip club, σημαδεύουν ο ένας τον άλλον, πυροβολισμοί. Και μετά, μαθαίνουμε ποιοι είναι αυτοί. Ο Kevin, βρίσκεται όλη του τη ζωή στα ψυχιατρεία. Θύμα κακοποίησης, νιώθει πως καμία θεραπευτική μέθοδος δεν θα τον βοηθήσει, έχοντας ήδη προβεί σε αρκετές αποτυχημένες απόπειρες αυτοκτονίας. Ο κολλητός του Val, εργάζεται σε μια εταιρία με λιπάσματα. Παλεύει με τους δαίμονές του και προσπαθεί να ξεφύγει από τη ρουτίνα του, όσο εκείνη τον οδηγεί σε μεγαλύτερη απόγνωση. Μια ωραία πρωία, ο Val αποφασίζει να βοηθήσει τον φίλο του να δραπετεύσει από τη κλινική και του προτείνει να προβούν μαζί στο απονενοημένο διάβημα. Αφού οι πρώτες βολές αστοχούν, αποφασίζουν στο να περάσουν μαζί το τελευταίο τους εικοσιτετράωρο εν ζωή. Αυτό σημαίνει ξεκαθάρισμα λογαριασμών με τους δαίμονές τους, με ό,τι θετικό και αρνητικό μπορεί να φέρει αυτό.

Στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο, o Jerrod Carmichael καταπιάνεται με ένα λεπτό στην ευαισθησία του θέμα, με τρόπο ουσιαστικό και χωρίς να υποβαθμίζει τη σημασία του. Η ταινία ξεκινάει ως ένα τραγικό buddy movie, εναλλάσσεται ταυτόχρονα σε ένα crime thriller και μέσα στα δύσκολα συναισθήματα που προκαλεί η θέαση της, υπάρχουν αξιόλογες δόσεις χιούμορ. Αυτό οφείλεται στο στιβαρό σενάριο και στη χημεία των πρωταγωνιστών Jerrod Carmichael και Christopher Abbott, οι οποίοι εισχωρούν στις ψυχοσυνθέσεις των ρόλων τους με ενσυναίσθηση και κατανόηση. 

Το σημαντικότερο όμως είναι ο τρόπος που τα άτομα με δυσκολίες στη ψυχική τους υγεία, αντιμετωπίζονται ως άνθρωποι και όχι ως αντικείμενα συμπόνιας. Μπορεί να καταλογιστεί στη ταινία μια ελαφρότητα στην αντιμετώπιση κρίσιμων καταστάσεων ψυχικής υγείας. Όμως, δεν υπάρχει λεπτό που ο φακός και το σενάριο να ψέγουν τους χαρακτήρες για τις καταστάσεις που περνούν. Δεν νοιάζεται στο να τους δώσει επίθετα ή να υποβαθμίσει τις καταστάσεις που τους ζόρισαν. Ούτε οι ίδιοι οι ήρωες δεν περιμένουν τη κατανόηση από το περιβάλλον τους ή την πιθανότητα ενός τέλους σε ένα ροζ σύννεφο. Σημαντικότερη είναι η αναγνώριση των κόπων τους ή η διαγραφή του παρελθόντος τους. Ακόμη και στα χειρότερά τους, αναζητούν έναν ώμο να ακουμπήσουν και ένα άτομο να είναι εκεί. Και στο τέλος, ο Kevin και ο Val έχουν ο ένας τον άλλο, και αυτό, όσο και αν φαίνεται δεδομένο, είναι αρκετό.

Αν αισθάνεσαι μόνο κι ότι δεν έχεις υποστήριξη από κανένα, μπορείς να καλέσεις το νούμερο 1018, ή να στείλεις e-mail στη διεύθυνση help@suicide-help.gr. 

Το τηλέφωνο είναι διαθέσιμο 24 ώρες την ημέρα, 7 μέρες την εβδομάδα, από όποιο μέρος της Ελλάδας και αν βρίσκεσαι και μπορείς να μιλήσεις χωρίς να χρειαστεί να πεις το όνομά σου ή τα προσωπικά σου στοιχεία.