Ο δεύτερος κύκλος προβολών του “Ο Χρήστος δε μένει πια εδώ” έχει επιστρέψει δυναμικά στον Κινηματογράφο Δαναό για να φέρει το κοινό της Αθήνας σε επαφή με παλιά και καινούρια διαμάντια του Κινηματογράφου. 

Τη σεζόν 2023-2024 όλες οι ταινίες που προβλήθηκαν είχαν κοινό παρονομαστή την αγάπη. Μερικές από τις ταινίες που είδαμε ήταν το Mommy του Xavier Dolan, 500 days of Summer του Marc Webb, On Body and Soul του Ildikό Enyedi και η δικιά μου αγαπημένη, All About my Mother του Pedro Almodόvar.

Για τις προβολές του χειμώνα 2024 ο τόνος αλλάζει και από το “Ο Χρήστος δε μένει πια εδώ αλλά πάει σινεμά” μεταβαίνουμε στο “Ο Χρήστος ακούει σινεμά στο Δαναό”. Και οι τέσσερις επιλεγμένες ταινίες αποτελούν σπουδαία έργα του Κινηματογράφου συνδυάζοντας άρτια την αισθητική και τη θεματική της εκάστοτε ταινίας με ένα εξαιρετικό soundtrack, πρωτότυπη και μη μουσική και sound design.

Οι ταινίες που έχουν επιλεχθεί για να προβληθούν είναι οι ακόλουθες:

Σεπτέμβριος: “Αυτή η Νύχτα Μένει” του Νίκου Παναγιωτόπουλου (2000)

Το ”Αυτή η Νύχτα Μένει” είναι η ιστορία δύο ονειροπόλων παιδιών στην Ελλάδα της δεκαετίας του ενενήντα. Η αισθητική της ταινίας θυμίζει αρκετά εκείνη του αγαπημένου  ”Όλα είναι δρόμος” του Παντελή Βούλγαρη αλλά με ύφος πιο στοχαστικό και ανέμελο. Πέρα από το αείμνηστο τραγούδι του Σταμάτη Κραουνάκη από το οποίο πήρε και το όνομά της η ταινία, το soundtrack αποτελείται από πολλά λαϊκά και ρεμπέτικα τραγούδια που εντείνουν τη νοσταλγία για εκείνη την εποχή.    

Οκτώβριος: “La La Land” του Damien Chazelle (2016)

Η ταινία που απέδειξε ότι τα μιούζικαλ δεν είναι πάντα γλυκανάλατα ρομάντζα. Με το αγαπημένο ντουέτο Emma Stone - Ryan Gosling, το νεαρότερο σε ηλικία σκηνοθέτη που έλαβε Oscar σκηνοθεσίας και ένα τέλος που στοιχειώνει έως και σήμερα πολλούς από εμάς τους ρομαντικούς, το La La Land είναι ένας οπτικοακουστικός θρίαμβος του σύγχρονου Κινηματογράφου. 

Νοέμβριος: “Black Swan” του  Darren Aronofsky (2010)

Αναμφίβολα η καλύτερη μεταφορά μπαλέτου στον Κινηματογράφο, στο “Μαύρο Κύκνο” η χάρη και η ομορφιά του κλασικού μπαλέτου έρχεται σε αντίθεση με τον εσωτερικό ψυχολογικό πόλεμο της μπαλαρίνας που θέλει να είναι πάντα τέλεια. Η πίεση που της ασκούν ο δάσκαλος, η μητέρα και το περιβάλλον μεταφέρεται και στον θεατή και έτσι δομείται ένα πολύ πετυχημένο ψυχολογικό θρίλερ. Ίσως  στον δυσκολότερο ρόλο της καριέρας της που της χάρισε και το πολυπόθητο Όσκαρ Ά Γυναικείου Ρόλου, Η Natalie Portman ως Nina Sayers μεταμορφώνεται σε κύκνο συνδυάζοντας την αθωότητα του Λευκού Κύκνου με τον σκοτεινό Μαύρο Κύκνο υποδηλώνοντας έμμεσα πως οι άνθρωποι πολλές φορές παρασύρουμε τον ίδιο μας τον εαυτό στην τρέλα.

Δεκέμβριος: “The umbrellas of Cherbourg” του Jacques Demy (1964)

Η συγκεκριμένη αποτελεί μάλλον τη μοναδική από τις ταινίες που ίσως ο μέσος θεατής να μην γνωρίζει δεδομένου ότι είναι της δεκαετίας του εξήντα αλλά για αυτό το λόγο είναι η ταινία που όλοι πρέπει να τρέξουν να δουν. Εάν μπορούσα να περιγράψω τις ”Ομπρέλες του Χερβούργου” με μία φράση μάλλον αυτή θα ήταν “το La La Land πριν το La La Land” χωρίς όμως να θέλω να ταυτίσω τις δύο ταινίες. Ομολογουμένως χρειάστηκε να παραμερίσω τον εκνευρισμό μου όταν συνειδητοποίησα ότι όντως δεν πρόκειται να σταματήσουν ποτέ να τραγουδομιλάνε. Παρόλα αυτά, οι “Oμπρέλες του Χερβούργου” είναι ένα αληθινό διαμαντάκι του γαλλικού κινηματογράφου και σπάνια έχουμε την ευκαιρία να δούμε τέτοιες ταινίες στη μεγάλη οθόνη.

Ραντεβού στον Δαναό! 

Περισσότερες πληροφορίες για τον Χρήστο Πολίτη στο λογαριασμό του στο Instagram Christos Politis (@christos.robin) • Φωτογραφίες και βίντεο στο Instagram

Μπορείτε να προμηθευτείτε εισιτήρια για τις προβολές στην ιστοσελίδα του Κινηματογράφου Δαναού Κινηματογράφος ΔΑΝΑΟΣ - DANAOS CINEMA