Καλησπέρα και καλή σεζόν! Δεν θα πω καλό χειμώνα, αφού προηγείται το φθινόπωρο, αν και θα μου άρεσε να ξενερώσουν, έτσι για αρχή, όσοι ενοχλούνται με την παραπάνω ευχή, καθώς δεν σας καταλαβαίνω ντιπ. Έχεις 3 μήνες καλοκαίρι, που σε ρεαλιστικά δεδομένα είναι 1-2 εβδομάδες άδεια από τη δουλειά, άντε για τους πιο πετυχημένους της ζωής αυτής 1 μήνας. Η ζωή σου είναι ο χειμώνας και εσύ ενοχλείσαι που σου εύχονται να είναι καλός, ενώ οι 2 εβδομάδες που βαφτίζεις “καλοκαίρι” δηλώνεις στενάχωρα πως είναι το μόνο που αξίζει να είναι “καλό” στη ζωή σου. 

Tseri, τι έπαθες; Τι λες; Για ταινίες και σειρές δεν γράφετε εδώ μέσα; Που ήρθα; 

Ραπόρτο, η έγγραφη καταγραφή των πληροφοριών εικόνας και ήχου. Ό,τι προηγήθηκε ήταν το ραπόρτο της ζωής του μέσου έμβιου έλλογου όντος της μικρομεσαίας αστικής τάξης. Ό,τι ακολουθεί είναι το ραπόρτο της ζωής στα σύνορα του τέλους. Της ζωής στη χώρα των εσχάτων.  

Η Αλίκη, στη δημοφιλή ιστορία του Lewis Carroll, κυνηγώντας έναν άσπρο λαγουδάκο, πέφτει σε μια τρύπα και ξεκινάει το ταξίδι της στη Χώρα των Θαυμάτων. Στην Ιαπωνική σειρά, επιστημονικής φαντασίας – θρίλερ, του σχεδιαστή manga Haro Aso, “Alice in Borderland”, οι “Αλίκες” είναι πιόνια ενός σαδιστικού παιχνιδιού, στο οποίο βρέθηκαν, επίσης, χωρίς τη θέληση τους. Οι παίκτες μεταφέρονται, ένας Δημιουργός ξέρει πως, σε ένα διαφορετικό Τόκιο, που θαύματα δεν έχει. Εκεί, καλούνται να πάρουν μέρος σε παιχνίδια-δοκιμασίες επιβίωσης, όπου ο χαμένος, δεν τα παίρνει όλα, αλλά ας μη χαρακτηρίσω καλύτερα τι ακριβώς παίρνει. Οι νικητές, πάλι τα ίδια παίρνουν, αλλά κερδίζουν και μέρες ζωής. 

Το “καλό καλοκαίρι” είναι ο λαγός-οδηγός στην τρύπα  που ελπίζουμε να μας τραβήξει έξω από το αφόρητο μας. Εξωγήινοι, Θεός, τα μυαλά που κουβαλάμε, μας γεμίζουν με άγχος, προβλήματα, πανικό, φόβο, εμπόδια και εμείς παλεύουμε να τρέξουμε μακριά από τα μαρτύρια μας. Έστω και για δύο εβδομάδες. Οι “Αλίκες” του Aso δεν προσπάθησαν να ξεφύγουν περισσότερο από όσο εμείς στην καθημερινότητα μας, καθώς και αυτοί είναι απλοί – μίζεροι - ρουτινιασμένοι άνθρωποι, που έδιναν τις δικές τους μάχες, αθέατα, και πάλευαν με όποιον τρόπο και κόστος,  με στόχο την αλλαγή και ένα χαμόγελο από την τύχη. Κάτι άλλο, με μια χειρονομία, τους πέταξε στην Αρένα, και κάποιος, κάπου το διασκεδάζει, πατώντας επί των πτωμάτων τους.

Το “Alice in Borderland” βασίζεται στην ομώνυμη σειρά manga του Aso (2010-2015). Χτίζεται σε έναν σκοτεινό και απόμακρο κόσμο, αποτελούμενο από έντονους και μοναδικούς χαρακτήρες, που αν και εύκολα αναγνωρίζεις ποιοι θα έχουν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας, όσο και αν πιστεύεις πως ξέρεις τι θα γίνει, ποτέ δεν το βρίσκεις. Προχωράς και εσύ ακροβατώντας στο έσχατο ενός σαδιστικού μυαλού που σκέφτηκε να ενσαρκώσει την καθημερινή μας τρέλα και αγωνία σε αυτό το άμοιρο παιχνίδι που αποκαλούμε “ζωή”. 

“Δεν υπάρχει μέρος όπου θα είμαστε για πάντα ασφαλείς... στο τέλος, πάντα, επιστρέφεις στο χώμα”. Μια φράση και η 1η σεζόν κλείνει σιγά-σιγά την αυλαία της, αποτυπώνοντας το μηδενισμό και προετοιμάζοντας θεατή και παίκτη για ένα ακόμα χειρότερο ταξίδι.

*Μόλις ολοκλήρωσα την 1η σεζόν έκατσα και έγραψα όσα προηγήθηκαν. Προς αποφυγή τυχόν spoilers δεν έκανα καμία περαιτέρω έρευνα περί της σειράς. Η επιθυμία μου είναι μετά τη 2η σεζόν, να ακολουθήσει vol2. Το τι επιθυμούμε και τι μας έρχεται, αλλουνού παπά Ευαγγέλιο. Ίσως η πόλη που ζω να αδειάσει πριν προλάβω να δω ένα ακόμα επεισόδιο, ίσως το μυαλό σας να αδειάσει πριν διαβάσετε τις τελευταίες σειρές αυτού του άρθρου. Το επιθυμητό και το αφόρητο είναι έννοιες της σκουληκότρυπας του δικού μας Matrix, ο Δημιουργός δεν είναι πάντα ο Aso και το “Alice in Borderland” δεν είναι μόνο ένα sci-fi manga – TV-series.

Καλή προβολή των δικών σας συνόρων!