Της Τατιάνας Τσεκούρα,
Μια ταινία που περίμενα πολλά καλοκαίρια για να δω.
Μια ταινία ωμή και δραματική που είναι χωρίς υπερβολές, από τις καλύτερες που μας έχει χαρίσει ο ελληνικός κινηματογράφος μέχρι σήμερα.
Ο Κωστής είναι ένας μελαγχολικός και μοναχικός σαραντάρης που φθάνει στην Αντίπαρο ως ο νέος γιατρός του νησιού. Ενός νησιού που τον χειμώνα σε καταπίνει η ρουτίνα και η ησυχία, ενώ περιτριγυρίζεσαι από τα ίδια ελάχιστα πρόσωπα. Όμως όσο προχωράει η ταινία και αλλάζουν οι εποχές, μπαίνεις σε ένα σύμπαν από πολύχρωμα φώτα, σφηνάκια τεκίλας και γυμνά κορμιά που χορεύουν στους ρυθμούς της Disco la luna.
Μέσα σε αυτό το σύμπαν ο Κωστής θα συναντήσει την Άννα. Μια κοπέλα με τα μισά του χρόνια, ανέμελη και παρορμητική, που μένει στο κάμπινγκ του νησιού με την παρέα της και απολαμβάνει τις διακοπές της. Οδηγεί μηχανάκια μεθυσμένη και χωρίς δίπλωμα και κυλιέται στην άμμο γυμνή. Καταλήγει στο ιατρείο του Κωστή, ύστερα από ένα ατύχημα και από εκείνη τη στιγμή τον βάζει σιγά σιγά στον κόσμο της. Εκείνος ίσως βλέπει σε αυτή μια σανίδα σωτηρίας, μια διέξοδο από τη ρουτίνα και μια ευκαιρία να ζήσει όπως δεν έζησε μέχρι τώρα.
Μια ευκαιρία να «ερωτευθεί».
Χρησιμοποιώ τα εισαγωγικά γιατί έχει σημασία να διαχωρίσουμε ένα υγιές συναίσθημα όπως ο έρωτας, από την εμμονή που σύντομα θα αποκτήσει ο Κωστής για εκείνη. Όσο απότομα αλλάζει η ατμόσφαιρα στο νησί της Αντιπάρου, στο πέρασμα από τον χειμώνα στο καλοκαίρι, τόσο γρήγορα αλλάζει και η ατμόσφαιρα ανάμεσα τους.
Σε σκηνοθεσία του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου και με πρωταγωνιστές τον Μάκη Παπαδημητρίου και την Έλλη Τρίγκου.
Το Suntan τελικά μυρίζει αλκοόλ, σεξ και απελπισία και σε αφήνει να ψήνεσαι κάτω απ΄τον ήλιο, ώρες αφότου πέσουν οι τίτλοι τέλους.
.jpg)
0 comments