Bojack Horseman ή ένα διαρκές φλερτ με την κατάθλιψη

 Του Γιώργου Τσιβάκη,

Όταν ξεκίνησα να βλέπω «Bojack Horseman» πριν μερικούς μήνες ήμουν διστακτικός, αφού είχα στο μυαλό μου ότι θα ήταν άλλη μια animation σειρά με ενήλικο χιούμορ και «αστείες» καταστάσεις που θα λύνονταν στα 20 λεπτά που διαρκεί το κάθε επεισόδιο. ΟΧΙ! Το «Bojack Horseman» δεν έχει καμία σχέση με αυτή την περιγραφή, αντιθέτως σήμερα 5 σεζόν μετά την έναρξη της θεωρείται μια από τις πιο καταθλιπτικές κωμωδίες που προβάλλονται παγκοσμίως.

Ο κεντρικός ήρωας, Bojack, είναι ένα ανθρωπόμορφο άλογο που στα 90s πρωταγωνιστούσε σε μια ρηχή αλλά επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά εξαιτίας της οποίας είναι αναγνωρίσιμος μέχρι σήμερα. Από τότε όμως δεν κατάφερε ποτέ να κάνει κάτι αξιοπρόσεκτο στην καριέρα του. 20 χρόνια μετά τον βρίσκουμε απομονωμένο στο σπίτι του στο Hollywood(αργότερα γίνεται Hollywoo) να πάσχει από κατάθλιψη και να είναι εθισμένος στο αλκοόλ(κυρίως) και στα ναρκωτικά. Μοναδική του απόλαυση οι επιφανειακές σχέσεις που οδηγούν στο σεξ και η προβολή παλιών επεισοδίων της σειράς που τον έκανε διάσημο.

Συνεπιβάτες του σε αυτό το ταξίδι είναι οι υπόλοιποι κεντρικοί χαρακτήρες της σειράς. Ο συγκάτοικος του ο Todd ο οποίος δεν έχει που αλλού να μείνει και ενώ αυτή η κατάσταση φαίνεται να ενοχλεί τον Bojack στην πραγματικότητα του δίνει κουράγιο στο να μην αισθάνεται ολομόναχος μέσα στο αχανές σπίτι του. Η Princess Carolyn, μια ροζ γάτα η οποία είναι η ατζέντης του και η ερωμένη του μέχρι να καταλάβουν ότι βλέπουν τα πράγματα εντελώς διαφορετικά. Επίσης στην αρχή της σειράς γνωρίζει την Dianne μια φιλόδοξη δημοσιογράφο-συγγραφέα που αναλαμβάνει να γράψει την βιογραφία του και τελικά γίνεται η καλύτερή του φίλη. Τέλος ο πέμπτος βασικός ήρωας είναι ο Mr. Peanutbutter, ένας αθώος και χαζός σκύλος που ο Bojack ζηλεύει γιατί μοιάζει πάντα ευτυχισμένος.

Όλα αυτά συμβαίνουν σε ένα πανέμορφο και πανέξυπνο γιούνιβερς όπου ζώα και άνθρωποι ερωτεύονται και γίνονται φίλοι. Η σειρά εκτός από τα καυστικό και ειρωνικό τόνο της έχει πανέμορφα γραφικά αφού οι σκηνές είναι γεμάτες με έντονα χρώματα(κυρίως όταν δύει ο ήλιος) που πετυχαίνουν τέλειες αντιθέσεις και εξαιρετικές μουσικές επιλογές!

Αλλά ας εμβαθύνω λίγο περισσότερο στο πραγματικό ατού της σειράς, το οποίο δεν είναι άλλο από το πόσο καλογραμμένη είναι είτε σε επίπεδο διαλόγων είτε σε επίπεδο χαρακτήρων. Πιο συγκεκριμένα ο Bojack είναι τόσο πολυδιάστατος και σχεδιασμένος με τέτοιο τρόπο που ο θεατής δεν μπορεί να καταλάβει αν τον λατρεύει ή τον μισεί αφού βλέπει τα πιο σκοτεινά κομμάτια του εαυτού του σε αυτόν.

Ο πρωταγωνιστής της σειράς ψάχνει συνεχώς τρόπους να αισθανθεί καλύτερα και να ξεφύγει από την άσχημη καθημερινότητα του, αλλά δεν τα καταφέρνει ποτέ και γυρνάει ξανά στην αρχή αφού και ο ίδιος δεν πιστεύει στον εαυτό του. Εξάλλου μιλάμε για έναν χαρακτήρα ο οποίος δεν κατάφερε ποτέ να αφήσει πίσω το παρελθόν του με αποτέλεσμα να είναι ειρωνικός και κακός με τους γύρω του. Προσπαθεί να επαναφέρει τις μέρες που νόμιζε ότι ήταν ευτυχισμένος ενώ είναι ξαπλωμένος στον βρόμικο καναπέ του σπιτιού του πίνοντας ουίσκι και τρώγοντας χθεσινή πίτσα. Όλα τα παραπάνω έχουν ως αποτέλεσμα να κλείνεται ακόμα περισσότερο στον εαυτό του και να αισθάνεται δυστυχισμένος και χαμένος.

Το “Bojack Horseman” είναι μια ιδιαίτερη σειρά που δεν απευθύνεται σε όλους και για αυτό δεν έχει την εμπορική επιτυχία άλλων animation σειρών. Για εμένα αυτό είναι πολύ θετικό, αφού αν δεθείς με την σειρά δεν θα το μετανιώσεις καθόλου. Αυτό που δεν περίμενα ποτέ εγώ βλέποντας την ήταν να αισθάνομαι τόσο σαντ αλλά παράλληλα να γελάω με το εξαιρετικό μπλακ χιούμορ της και να θέλω μετά το τέλος κάθε επεισοδίου να πω αυτό:






0 comments