Του Βαγγέλη Αγγέλου,
Καλοκαίρι και κινηματογράφος. Δύο λέξεις και έννοιες άμεσα συνδεμένες καθώς το καλοκαίρι έχει αποτελέσει πηγή έμπνευσης για εκατοντάδες ταινίες κάθε είδους είτε μιλάμε για δράμα (Do The Right Thing του Spike Lee) ή μιούζικαλ (Mamma Mia της Phyllida Lloyd είτε μιλάμε για τρόμο (Jaws του Steven Spielberg) ή επιστημονική φαντασία (Independence Day του Roland Emmerich). Φυσικά, εξέχουσα θέση στο κινηματογραφικό σύμπαν έχουν και οι καλοκαιρινές κωμωδίες. Και κάπου εδώ θα ήθελα να παραθέσω την τελείως υποκειμενική άποψή μου. Το Weekend At Bernie’s (1989) του Ted Kotcheff είναι η καλύτερη καλοκαιρινή κωμωδία.
O Larry και ο Richard είναι δυο νέοι χαμηλόμισθοι υπάλληλοι που εργάζονται σε μια μεγάλη πολυεθνική εταιρία χωρίς ιδιαίτερες πιθανότητες επαγγελματικής ανέλιξης. Όλα αλλάζουν όταν ξαφνικά ανακαλύπτουν ότι κάποιος έχει καταχραστεί χρήματα της εταιρίας. Οι δύο νέοι σπεύδουν να ενημερώσουν τον Bernie, CEO της εταιρίας, σχετικά με το περιστατικό και εκείνος τους καλεί στο εξοχικό παραθαλάσσιο σπίτι του στο Long Island με σκοπό να τους ανταμείψει. Αυτό που δε γνωρίζουν οι δύο υπάλληλοι είναι πως ο Bernie οργανώνει τη δολοφονία τους, ωστόσο τα πράγματα δεν πάνε ακριβώς όπως τα έχει σχεδιάσει ο Bernie αφού ο ίδιος τελικά είναι εκείνος που δολοφονείται.
Κάτι που θα ήταν καλό να ξέρετε πριν παρακολουθήσετε την ταινία είναι ότι δεν πρόκειται να δείτε μια κωμωδία μ’ έξυπνα κωμικά ευρήματα, κοφτερές ατάκες ή εμβληματικές ερμηνείες. Όποιος περιμένει να δει κάτι εφάμιλλo των ταινιών του Mel Brooks ή του τρίου Zucker-Abrahams-Zucker το πιθανότερο είναι ν’ απογοητευθεί. Το Weekend At Bernie’s είναι μια ταινία που σε καμία περίπτωση δεν παίρνει τον εαυτό της στα σοβαρά και αυτό είναι που την κάνει ανάλαφρη, διασκεδαστική και απείρως rewatchable.
Ποιά είναι όμως τα στοιχεία που καθιστούν την θέαση της ταινίας απαραίτητη; Πρώτα απ’ όλα η υπόθεση. Δύο άνθρωποι που για ένα μεγάλο μέρος της ταινίας μεταφέρουν ένα πτώμα θέλοντας να πείσουν όλους τους υπόλοιπους πως είναι ζωντανός; Ακούγεται μακάβριο και τρομακτικό αλλά οι χαρακτήρες - καρικατούρες της ταινίας φροντίζουν ν’ αποδείξουν το ακριβώς αντίθετο. O Larry και ο Richard είναι δύο εκ διαμέτρου αντίθετοι χαρακτήρες που είναι και οι δύο καταδικασμένοι ν’ αποτύχουν ενώ παράλληλα καταδιώκονται από τον αδέξιο εκτελεστή του Bernie. Έπειτα το χιούμορ της ταινίας. Η ταινία αποτελεί ένα κλασσικό δείγμα slapstick κωμωδίας, δηλαδή το χιούμορ της είναι βασισμένο σε αδέξιες κινήσεις και ενέργειες, κάτι που είναι εμφανές σ’ όλες σχεδόν τις προσπάθειες των πρωταγωνιστών να πείσουν πως ο Bernie βρίσκεται εν ζωή. Ένα τελευταίο αλλά διόλου αμελητέο στοιχείο είναι η ταύτιση.
Πιστεύω πως οι περισσότεροι που θα παρακολουθήσουν το Weekend At Bernie’s θα μπορέσουν να ταυτιστούν ως ένα σημείο με τους πρωταγωνιστές χωρίς να εννοώ φυσικά την μεταφορά ενός πτώματος από ‘δω κι από ‘κει (ή έτσι θέλω να ελπίζω τουλάχιστον). Η αποπνικτική ζέστη στην πόλη, οι ελπίδες για επαγγελματική ανέλιξη, η ανάγκη για αλλαγή σκηνικού με σκοπό την χαλάρωση και η περιστασιακή αίσθηση χλιδής είναι που μας κάνουν να μπούμε στα παπούτσια των πρωταγωνιστών και να καταλάβουμε ότι το καλοκαίρι δεν είναι πάντα όπως θέλουμε να είναι. Το μόνο σίγουρο είναι πως το Weekend At Bernie’s θα συνεχίσει να με συντροφεύει για πολλά καλοκαίρια ακόμα.
.jpg)
0 comments