Ραπόρτο team,
Το Χάλοουιν γιορτάζεται κάθε χρόνο τη νύχτα της 31ης Οκτωβρίου -ΝΑΙ ΕΙΧΑΜΕ ΚΑΙ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ- κατά την οποία παιδιά διαφόρων ηλικιών μεταμφιέζονται σε κάτι τρομακτικό γυρνώντας από σπίτι σε σπίτι και κάνοντας παράλληλα τη γνωστή ερώτηση. Τέσσερις συντάκτες του Ραπόρτο, έκατσαν και είδαν ξανά τις αγαπημένες τους ταινίες και σας τις παρουσιάζουν, για να "τρέξετε" και εσείς τους δικούς σας μαραθώνιους. Από εμάς, happy Halloween!
Βιργινία Κιμπουροπούλου - Bad Candy (2020)
Είναι Halloween στο New Salem και, όπως λένε στην Αμερική, spooky season is on! Δύο ραδιοφωνικοί παραγωγοί του Psychotronic FM 66.6, o Chilly Billy, τον οποίο υποδύεται ο τραγουδιστής των Slipknot Corey Taylor, και ο Paul (Zack Galligan) παρουσιάζουν μια από τις πιο ανατριχιαστικές εκπομπές τους με θέμα, φυσικά, το Halloween. Ο Billy και ο Paul, σε συνεργασία κάποιες φορές με τους ακροατές, φτιάχνουν μια τρομακτική ατμόσφαιρά με τοπικές ιστορίες - θρύλους που συνέβησαν κάποιες νύχτες του Halloween. Όμως, ήταν πράγματι ιστορίες ή μήπως τελικά ήταν αληθινά γεγονότα; Έχουν σχέση οι ιστορίες με το παρόν; Η ταινία συνδυάζει τον τρόμο, το splatter και την κωμωδία με έναν αρκετά παράδοξο, αλλά ταυτόχρονα πολύ διασκεδαστικό τρόπο. Σε πολλά σημεία, μπορεί να συναντήσετε επιρροές από άλλα γνωστά θρίλερ, ωστόσο πολλές από τις θεματικές είναι αρκετά πρωτότυπες. Οι μικρές αυτές, ιστορίες συνδέονται μεταξύ τους και δίνουν ένα μήνυμα: Το Halloween επικρατεί ένα είδος δικαιοσύνης απέναντι σε αυτούς που αδικήθηκαν, κάποιες φορές με παραφυσικό τρόπο. Οπότε για όλους εσάς που έχετε σκοπό να κάνετε κάτι κακό εκεί έξω…σκεφτείτε το ξανά!
Έλενα Μαρκοπούλου - The Fear Street Trilogy
Σε σκηνοθεσία της Leigh Janiak, η οποία συν-υπογράφει και το σενάριο, η τριλογία των Fear Street είναι οι καλύτερες ταινίες horror που είδα φέτος. Εντάξει είναι και ίσως οι μόνες ταινίες horror που είδα αλλά υποστηρίζω την δήλωσή μου. Βασισμένες στο ομώνυμο βιβλίο του θρυλικού συγγραφέα R.L. Stine, τα Fear Street Part One: 1994, Fear Street Part Two: 1978 και Fear Street Part Three:1666, είναι ένα διασκεδαστικό blend διαφόρων sub genre του είδους, δένοντας τρόμο και θρίλερ με τη σύγχρονη και παράλληλα άχρονη ανατροπή κλασικών horror trope. Αν είσαι άσχετος με το genre, όπως εγώ, και δεν ξέρεις ποιός είναι ο R.L. Stine, όπως εγώ τότε you’re in for a treat. Αν πάλι είσαι σχετικός θα τις εκτιμήσεις ακόμη περισσότερο για τη φρεσκάδα τους και το συναίσθημα νοσταλγίας που επικαλούνται. Η Janiak ηγείται μιας ομάδας ανερχόμενων και ήδη καταξιωμένων ηθοποιών, σε πολλαπλούς ρόλους χαρακτήρων ανά χιλιετίες, ενώνοντάς τους με μία αιματηρή κατάρα που πλήττει γενιές και γενιές που κατοικούν στην πόλη του Shadyside. Ακολουθεί ένα σύντομο break-down της κάθε ταινίας της τριλογίας. Προσωπικά δεν πιστεύω πως στέκονται ως standalones, λειτουργούν μαζί για το maximum effect.
Fear Street Part One: 1994
Το πρώτο installment μας μεταφέρει στη δεκαετία του ‘90. Ένα μοιραίο βράδυ η Heather Watkins (Maya Hawk) δολοφονείται από τον γνωστό της Ryan Torres. Οι ειδήσεις καλύπτουν το γεγονός σαν κάτι το συνηθισμένο μιας και οι αιματηρές επιθέσεις και δολοφονίες δεν είναι σπάνιο φαινόμενο στο παρηκμασμένο και φτωχό Shadyside. Έχει ονομαστεί μάλιστα ως η “Πρωτεύουσα των Φόνων της Αμερικής”. Σε έντονη αντίθεση βρίσκεται το λαμπερό και ήσυχο Sunnyvale, η γειτονική πόλη της νομοταξίας και των προαστίων. Ο τοπικός μύθος και οι άνθρωποι, χάριν αστεϊσμού, συχνά αποδίδουν την εγκληματικότητα στην μάγισσα Sarah Fier και στην κατάρα που έριξε στην πόλη του Shadyside ως αντίποινα για την εκτέλεσή της το 1666. Στην έφηβη μαθήτρια Λυκείου Deena Johnson και στους φίλους της, κάτι δεν στέκει με όλη την ιστορία πίσω από τις δήθεν τυχαίες πράξεις βίας που πλήττουν την πόλη τους. Στοιχειώματα από δαίμονες, αναστημένοι δολοφόνοι και υπνωτισμένοι έφηβοι με μπαλτάδες κρατούν απασχολημένη την Deena η οποία στο τέλος της ταινίας αποφασίζει να ζητήσει την βοήθεια της μοναδικής επιζήσας της σφαγής του Camp Nightwing το 1978, την C.Berman (Gillian Jacobs).
Fear Street Part Two: 1978
To 1978 στην κατασκήνωση Nightwing στο Shadyside, η Ziggy Berman (Sadie Sink) και ολόκληρη η κατασκήνωση βρίσκεται υπό επίθεση όταν η απόπειρα δολοφονίας του Tommy Slater, φίλου της αδερφής της Ziggy, Cindy Berman, από την νοσοκόμα
Lane ξεκινάει ένα ντόμινο αίματος και τρόμου. Μια αλυσιδωτή αντίδραση που συνδέει τα θύματα από το ‘94 με τους θήτες του ‘78 και όλους μαζί με τον θρύλο της Sarah Fier.
Fear Street Part Three:1666
Στο τελευταίο installment, η Sarah Fier δεν είναι ένα θρύλος. Είναι μια γυναίκα που ζει στον 17o αιώνα που μοιάζει να είναι είναι έγκλημα από μόνο του. Κατοικεί στο Union, ο πρώτος οικισμός πριν γίνει ο διαχωρισμός σε Sunnyvale και Shadyside.
Μαύρη μαγεία, συμβόλαια με τον διάβολο και πατριαρχική κοινωνία οδηγούν στην εκτέλεση της Sarah Frier υπό την κατηγορία της άσκησης μαγείας. Με κοινό παρονομαστή τους ήρωες του ‘94, το Fear Street κάνει deliver ένα προϊόν άκρως διασκεδαστικό με πολλά jump scares. All around good Halloween fun.
Τατιάνα Τσεκούρα - Dracula (1992)
Dracula λοιπόν, σε σκηνοθεσία του Φράνσις Φορντ Κόπολα, μιας και ο Οκτώβρης έρχεται στο τέλος του και (πλέον) όλοι γνωρίζουμε τι σημαίνει αυτό...
Το σενάριο της ταινίας έγραψε ο ίδιος μαζί με τον Τζέιμς Β. Χαρτ και είναι βασισμένο στο βιβλίο Δράκουλας του Μπραμ Στόκερ, στο οποίο ο Βλάντ Ντράκουλα επιστρέφει σπίτι του μετά τη νίκη του εναντίον των Τούρκων και βρίσκει τη γυναίκα του νεκρή. Η γυναίκα του, Ελιζαμπέτα, είχε βάλει τέλος στη ζωή της καθώς πίστευε πως ο αγαπημένος της Βλάντ ήταν ήδη νεκρός. Ο Ντράκουλα απελπισμένος, ορκίζεται στο Θεό να πάρει εκδίκηση για τον άδικο χαμό της και αφήνεται έτσι στις δυνάμεις του σκότους.
Η ταινία ξεκινά το 1897 που ενώ ο Ρ.Μ. Ρένφιλντ έχει τρελαθεί, ο Τζόναθαν Χάρκερ ταξιδεύει στην Τρανσυλβανία για να πάρει τη θέση του ως ο νέος δικηγόρος του Κόμη Δράκουλα. Δουλειά του Τζόναθαν, ο οποίος σύντομα συναντά τον Κόμη, είναι να κανονίσει την ακίνητη περιουσία του στο Λονδίνο... Ενώ υπογράφει κάποια χαρτιά, ο Κόμης ανακαλύπτει μια φωτογραφία της αρραβωνιαστικιάς του Χάρκερ, της Μίνα. Από εκείνη τη στιγμή είναι βέβαιος πως πρόκειται για τη μετενσάρκωση της αγαπημένης του Ελιζαμπέτα. Έτσι αποφασίζει να αφήσει τον Τζόναθαν να ξελογιαστεί από τις νύφες του και να φύγει για την Αγγλία, ξεκινώντας ένα παιχνίδι αποπλάνησης. Πλέον μπαίνουμε για τα καλά στο θέμα της ταινίας, με τον Κόμη να μεταμορφώνεται σε λυκάνθρωπο, να δαγκώνει, να βιάζει και έχοντας χάσει κάθε κομμάτι της ανθρώπινης φύσης του, να κατασπαράζει ό,τι βρεθεί στο διάβα του, με σκοπό να αποκτήσει την αγαπημένη του.
Αυτή η εκδοχή του Dracula έγινε ευρέως γνωστή (και με τα δίκια της) τόσο για τη gothic αισθητική της, όσο και για τους ηθοποιούς της. Θα δείτε τη Winona Ryder στο ρόλο της Ελιζαμπέτα αλλά και της Μίνα, τον Keanu Reeves στο ρόλο του Τζόναθαν, τον Anthony Hopkins ως Βαν Χέλσινγκ και φυσικά τον Gary Oldman ως Δράκουλα. Με λίγα λόγια, να κάτσετε να τη δείτε.
Χάπι Χάλοουιν.
Χρήστος Χριστόπουλος - Halloween (1978)
Μία στο τόσο, βγαίνει μία ταινία που αλλάζει για πάντα το κινηματογραφικό status quo. Μία ταινία που μπορείς να διαχωρίσεις τις εποχές πριν και αφού κυκλοφόρησε. Στην περίπτωση των ταινιών τρόμου, η ταινία αυτή ήταν το Halloween του John Carpenter. Η ιστορία της Laurie Strode (ρόλος που τοποθέτησε την Jamie Lee Curtis στο Πάνθεον των scream queens) που τη νύχτα του Halloween προσπαθεί να γλιτώσει από τον, θρυλικό πλέον «κακό», Michael Myers, αποτελεί τεράστια επιρροή στην τρόπο που γυρίζονται οι ταινίες τρόμου, καθώς και σε άπειρα sequel, prequel και reboot που έχουν επιχειρήσει, με διαβαθμισμένα ποσοστά επιτυχίας να αναπαράγουν την αρχική ταινία. Δυστυχώς, η φρέσκια σκηνοθετική ματιά, η τρομερή ερμηνεία της Curtis και το εξαιρετικό μουσικό θέμα, το οποίο πιθανώς αναγνωρίζουν άτομα που δε γνωρίζουν καν ότι προέρχεται από το soundtrack της ταινίας, δύσκολα αντιγράφονται.
Όπως έχει δείξει η ιστορία, στα χέρια ενός λιγότερο έξυπνου σκηνοθέτη, οι χαμηλού μπάτζετ ταινίες τρόμου ενδέχεται να πάνε πολύ στραβά. Στην περίπτωση του Halloween όμως, το χαμηλό μπάτζετ «ανάγκασε» τον Carpenter να βρει πιο δημιουργικούς τρόπους να παρουσιάσει τις πιο τρομακτικές σκηνές. Με αυτόν τον τρόπο, είτε με το που τοποθετεί την κάμερα, είτε με το τι επιλέγει να σου δείξει, ή να μη σου δείξει σε κάθε σκηνή, καταφέρνει πάντα να ενισχύει το σασπένς τους. Γι’ αυτό, έτσι κι αλλιώς, μιλάμε για μία τεράστια εισπρακτική επιτυχία (η ταινία απέσπασε 60 εκατομμύρια δολάρια από ένα μπάτζετ των μόλις 300 χιλιάδων!) που, 43 χρόνια μετά στέκεται ακόμα ως φωτεινό παράδειγμα για κάθε φιλόδοξο σκηνοθέτη.
0 comments