Τέσσερις συντάκτες του Ραπόρτο, έκατσαν και είδαν ξανά τις αγαπημένες τους Χριστουγεννιάτικες ταινίες και σας τις παρουσιάζουν, για να "τρέξετε" και εσείς τους δικούς σας μαραθώνιους. Από εμάς, μέρι κριστμαςςςςς
Βαγγέλης Αγγέλου - Home Alone (1990)
Ένας από τους μεγαλύτερους φόβους της παιδικής μου ηλικίας ήταν να φύγουν οι γονείς μου και να με ξεχάσουν στο σπίτι· μόνο, φοβισμένο και αβοήθητο όπως και στην περίπτωση του Kevin. Ωστόσο το μόνο σίγουρο σε αυτό το υποτιθέμενο σενάριο είναι πως εμένα οι κλέφτες θα μ’ έπιαναν μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Το Home Alone (πολύ πιο γνωστό στα μέρη μας ως ‘’Μόνος Στο Σπίτι’’) κυκλοφόρησε στις κινηματογραφικές αίθουσες το 1990 σε σκηνοθεσία του Chris Columbus. Τον εμβληματικό πλέον ρόλο του νεαρού Kevin ενσάρκωσε ο Macaulay Culkin ενώ τους ληστές Harry και Marv ενσάρκωσαν οι Joe Pesci και Daniel Stern αντίστοιχα. Η υπόθεση αφορά ένα οχτάχρονο παιδί που καλείται να προστατέψει το σπίτι του από δύο επίδοξους ληστές όταν οι γονείς του τον ξεχνούν κατά λάθος, φεύγοντας για τις Χριστουγεννιάτικες διακοπές τους. Συμφωνώ πως σαφέστατα υπάρχουν καλύτερες Χριστουγεννιάτικες ταινίες με πιο ουσιαστική πλοκή, καλύτερες ερμηνείες και ίσως μεγαλύτερη υστεροφημία. Ωστόσο (μακριά από κάθε ίχνος αντικειμενισμού και μετριοπάθειας) το Home Alone καταφέρνει να έχει όχι μόνο όλο το πακέτο μιας καλής Χριστουγεννιάτικης ταινίας αλλά και μιας καλής ταινίας γενικότερα, στηριζόμενο στις ερμηνείες του Culkin και του Pesci, στο ακραίο slapstick χιούμορ καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας καθώς και στην κλιμακούμενη πλοκή που οδηγεί στην συγκινητική επανένωση του Kevin με την οικογένειά του. Κάπου εδώ να σημειώσω ότι δεν είμαι ιδιαίτερος θαυμαστής των Χριστουγεννιάτικων ταινιών ωστόσο με την συγκεκριμένη ταινία είμαι αρκετά συναισθηματικά δεμένος αφού ήταν μια από τις πρώτες ταινίες που με μύησε στον κινηματογράφο και θυμάμαι τον εαυτό μου να βλέπει ξανά και ξανά προσπαθώντας να κατανοήσει πως ένα οχτάχρονο παιδί κατάφερε να καταστρώσει και να φέρει εις πέρας ένα τέτοιο σχέδιο ενάντια σε δυο ληστές. To Home Alone αποτελεί μια από τις λίγες ταινίες που είχαν ένα sequel αρκετά αξιοπρεπές και διασκεδαστικό σε πλήρη αντίθεση με τις επόμενες δύο ταινίες της σειράς που καλά θα κάνουμε να υποκριθούμε ότι δεν υπήρξαν ποτέ. Εάν δεν έχετε καταφέρει μέχρι τώρα να δείτε την ταινία, (πράγμα ακατόρθωτο καθώς προβάλλεται μανιωδώς κάθε χρόνο από την ελληνική τηλεόραση), σπεύστε. Merry Christmas ya filthy animals.
Κιμπουροπούλου Βιργινία - How the Grinch Stole Christmas (2000) / Last Christmas (2019)
Τα Χριστούγεννα είναι η ομορφότερη γιορτή του χρόνου για πολλούς, ίσως για τους περισσότερους ανθρώπους στον κόσμο. Σωστά; Ε, λοιπόν, oι Whos οι κάτοικοι της πόλης Whoville λατρεύουν τα Χριστούγεννα περισσότερο από όλους! Κάθε χρόνο οι Whos υποδέχονται τα Χριστούγεννα με μια φρενίτιδα ενθουσιασμού, η οποία περιλαμβάνει πλήθος από δώρα, σπίτια στολισμένα με περισσότερα φωτάκια από όσα μπορεί κανείς να φανταστεί και εκδηλώσεις σε όλη την πόλη. Ένα από αυτά τα Χριστούγεννα, όμως, δεν θα είναι όπως όλα τα υπόλοιπα και αυτό θα γίνει χάρη στη Cindy Lou- Who (Τaylor Momsen) ένα κορίτσι με τεράστια καρδιά που θεωρεί πως τα Χριστούγεννα έχουν πλέον εξαρτηθεί άμεσα από την υλική ευδαιμονία. Η Cindy Lou, θέλοντας να βρει το νόημα των Χριστουγέννων, προτείνει ως υποψήφιο για τα βραβεία Holiday Cheermeister, της πόλης τον Grinch. Ο Grinch, τον οποίο ενσαρκώνει με τρόπο μοναδικό ο ανεπανάληπτος Jim Carrey, είναι ένα πλάσμα διαφορετικό από τους υπολοίπους Who, ο οποίος ζει απομονωμένος και εξοστρακισμένος σε ένα βουνό, και, κυρίως μισεί τα Χριστούγεννα σε βαθμό που θα έκανε οτιδήποτε για να τα καταστρέψει. Θα καταφέρει, άραγε, η Cindy Lou να κάνει τη διαφορά και να μεταφέρει στο Grinch την αγάπη και το πνεύμα των Χριστουγέννων; Όσες εκδοχές κι αν έχουν κυκλοφορήσει από το ομότιτλο βιβλίο του Dr Seuss, αυτή είναι μακράν η αγαπημένη μου και την βλέπω κάθε Χριστούγεννα ξανά και ξανά. Είναι μια εκδοχή ευχάριστη για μικρούς και μεγάλους θεατές. Mε έξυπνο (και εύπεπτο) σαρκασμό ειρωνεύεται τον ψευδή χριστουγεννιάτικο ενθουσιασμό και τον υπερκαταναλωτισμό, ενώ παράλληλα μας υπενθυμίζει το πραγματικό ιδεώδες των Χριστουγέννων: αλληλεγγύη, ισότητα και αγάπη. Τα Χριστούγεννα, άλλωστε, είναι η τέλεια εποχή να ανοίξουμε την καρδιά μας ακόμα περισσότερο. Extra special χαρακτηριστικό αποτελεί η μοναδική αφήγηση της ιστορίας από τον Anthony Hopkins κατά τη διάρκεια της ταινίας.
“Last Christmas I gave you my heart, but the very next day you gave it away. This year to save me from tears I’ll give it to someone special” τραγούδησαν οι Wham!, στο διαχρονικό χριστουγεννιάτικο hit, “Last Christmas”. Στην ταινία «Last Christmas», εμπνευσμένη από το τραγούδι, αλλά και από τις υπόλοιπες επιτυχίες του George Michael (τις οποίες ακούμε συνέχεια στην ταινία ως μέλος των Wham! και από τη solo καριέρα του), θα δούμε τη φράση «Ι gave you my heart» να παίρνει σάρκα και οστά λίγο πιο κυριολεκτικά και… ανορθόδοξα μέσα από τα μάτια της Kate. Η Kate (Emilia Clarke) είναι ένας άνθρωπος πολύ καλοσυνάτος και ευχάριστος, αλλά με καθόλου ισορροπημένη ζωή. Έχει «κολλήσει» (όπως πάρα πολλοί) σε μια δουλειά ως ξωτικό σε ένα Χριστουγεννιάτικο μαγαζί με ένα αυστηρό, αλλά καλόκαρδο αφεντικό την «Santa» (Michelle Yeoh), όπως αυτοαποκαλείται. Δεν έχει σταθερό σπίτι και κρασάρει συνέχεια σε σπίτια φίλων της, με τους οποίους η σχέση της περνά κρίση. Παρόλα αυτά αρνείται να επιστρέψει στο πατρικό της, καθώς βρίσκεται σε μια κάπως εφηβική αντιπαλότητα με τη μητέρα της (Εmma Thompson) που πάσχει από κατάθλιψη. Αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας, τα οποία επιλέγει να αγνοεί μη προσέχοντας τον εαυτό της και εμπλέκεται μόνο σε εφήμερες και ανθυγιεινές ερωτικές σχέσεις. Για αυτήν το «Θαύμα των Χριστουγέννων» ξεκινά με την γνωριμία ενός μυστηριώδους τύπου (Henry Golding), ο οποίος την παρακινεί σε πιο υγιείς επιλογές ζωής και αυτή σε αντάλλαγμα του «δίνει την καρδιά της». Ηθικό δίδαγμα; Μπορεί να κάνουμε τοξικές επιλογές, αλλά ποτέ δεν είναι αργά να τις αλλάξουμε. Αυτή η σύγχρονη Χριστουγεννιάτικη ιστορία της Emma Thompson και του Greg Wise απομυθοποιεί την έννοια ενός μεταφυσικού Christmas miracle, ισορροπώντας το γλυκανάλατο στοιχείο με το «αληθινό» δράμα. Τα πραγματικά θαύματα κρύβονται σε μικρές χαρές που αλλάζουν την μουντή ρουτίνα, αλλά και σε εμπειρίες που αλλάζουν εμάς τους ίδιους.
Σκούμπη Χρυσαυγή - A Christmas Carol (2009)
Το γνωστό ομώνυμο μυθιστόρημα του Charles Dickens “A Christmas Carol” του 1843, επιστρέφει για τρίτη φορά από την Disney στην μεγάλη οθόνη το 2009 σε σκηνοθεσία Robert Zemeckis (The Polar Express). Η πιο κλασική και χριστουγεννιάτικη ιστορία όλων των εποχών, παρουσιάζει το φριχτό βράδυ της Παραμονής και την μίζερη ζωή του Εμπενίζερ Σκρουτζ, τον άνθρωπο που μίσησε τα Χριστούγεννα, τις γιορτές και οποιοδήποτε σημάδι χαράς, πριν ο δημιουργός του Grinch να γίνει ιδέα. Εκτός βέβαια από την απέχθεια του για τους ανθρώπους και την ζωή την ίδια, ο Σκρουτζ έχει μια αγάπη, το χρήμα. Η τσιγκουνιά του έγινε πάτημα σε χιλιάδες αναφορές και συγκρίσεις, κάτι που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.
Η ταινία είναι mo-cap (motion capture), δηλαδή animation γυρισμένη με την καταγραφή των κινήσεων των ηθοποιών και των αντικειμένων. Σε πρωταγωνιστικό ρόλο έχουμε τον άντρα με τα χίλια πρόσωπα Jim Carrey, να ενσαρκώνει όχι μόνο τον Εμπενίζερ, αλλά και τα τρία Φαντάσματα, του Παρελθόντος, του Παρόντος και του Μέλλοντος, ενώ τον πλαισιώνουν οι Gary Oldman, Colin Firth, Robin Wright Penn κα. Η πλοκή ανέκαθεν ήταν ανατριχιαστική, τα σκηνικά και η ατμόσφαιρα που χαρίζει ο Zemeckis, σε συνδυασμό με την μουσική του Alan Silvestri και την ενορχήστρωση των William Ross, Conrad Pope, Silvestri και John Ashton Thomas, γεννούν τρόμο και εφιάλτες παρόμοιους με την επίσκεψη των δικών μας φαντασμάτων, κάτι που κατ’ εμέ καθιστά την ταινία ακατάλληλη για παιδιά. Εξαιρετική στο είδος της, παρουσιάζει την πιο ωμή και γλυκιά χριστουγεννιάτικη ιστορία όλων των εποχών, με τον ρεαλισμό και μη που τις αρμόζει. Δείτε την Παραμονή Χριστουγέννων, υπό το φως των κεριών.. και μην ξεχνάτε, πως όσο κι αν διπλοκλειδώσετε, τα φαντάσματα εκτός του ότι περνάνε μέσα από τους τοίχους, κατοικούν μέσα μας. Καλά Χριστούγεννα.
Τατιάνα Τσεκούρα - The Holiday (2006)
H Kate Winslet είναι η Ιρις, η οποία ζει στο Λονδίνο και μόλις έμαθε πως ο άνδρας με τον οποίο είναι ερωτευμένη τα τελευταία χρόνια, αρραβωνιάστηκε. Η Cameron απ’την άλλη μεριά υποδύεται την Αμάντα, ζει και εργάζεται στο Λος Αντζελες ενώ μόλις χώρισε, μιας και ο σύντροφος της αποφάσισε να την απατήσει με τη νεότερη γραμματέα του...
Έχουμε λοιπόν δύο γυναίκες που έχουν ανάγκη να αλλάξουν παραστάσεις άμεσα, ώστε να βάλουν την ζωή τους σε τάξη και να απομακρυνθούν από τους άνδρες που τις πλήγωσαν.
Έτσι μόλις πέσουν η μία πάνω στην άλλη στο ίντερνετ, θα αποφασίσουν να ανταλλάξουν σπίτια για τις γιορτές. Tην αμέσως επόμενη μέρα, θα ταξιδέψουν η μία για την Αγγλία και η άλλη για την Αμερική ώστε να περάσουν τα Χριστούγεννα μόνες, μακριά από την ρουτίνα τους.
Η αλήθεια είναι πως δυσκολεύομαι να γράψω κάτι ιδιαίτερο για αυτήν την ταινία, γιατί πρακτικά δεν έχει κάτι που θα σας συγκλονίσει.
Αυτό που έχει σημασία, είναι η αίσθηση ζεστασιάς που θα σας αφήσει.
Ίσως κλάψετε λιγάκι, ίσως γελάσετε…σίγουρα πάντως θα λατρέψετε τον Αρθουρ (ή τουλάχιστον ελπίζω να τον λατρέψετε, γιατί το αξίζει).
Ο Αρθουρ είναι ο Eli Wallach και μας έδωσε όλο το ζουμί της ταινίας σε μια πρόταση, απευθυνόμενος στην Ιρις.
“Στις ταινίες έχουμε τις πρωταγωνίστριες και έχουμε και τις καλύτερες φίλες. Μπορώ να δω πως εσύ είσαι πρωταγωνίστρια, όμως για κάποιον λόγο συμπεριφέρεσαι σαν φίλη.”
Και έτσι με μία μόνο πρόταση, κάτι αλλάζει μέσα στην Ιρις.
Ακόμα και η ψυχοθεραπεύτρια της δεν κατάφερε να της δώσει τόσο σαφή εξήγηση στα προβλήματα της.
Καταλάβατε λοιπόν τι έγινε;
Παλεύω εγώ εδώ να σας βρω λόγους να προτιμήσετε το Holiday φέτος στις γιορτές, και έρχεται ένας Αρθουρ, σας λέει δυο πράγματα και με τσακίζει. Δείτε την για αυτόν λοιπόν.
Καλές γιορτές.
0 comments