Το αλκοόλ, όπως αντίστοιχα και οι ψυχοτρόπες ουσίες, αποτελεί έναν ανασταλτικό παράγοντα για ανθρώπους που εξαρτώνται από τέτοιου είδους καταχρήσεις. Η ζωή τους πηγαίνει όλο και πίσω -ή πιο μπροστά και κοντά στο τέλος, αν θέλετε. Ωστόσο, επηρεάζονται και οι ζωές του περίγυρου αυτών των ατόμων. Μια τέτοια περίπτωση, βλέπουμε και στην ταινία μικρού μήκους του Νίκου Κολιούκου “Το Χάος Που Άφησε Πίσω Της”, η οποία βραβεύτηκε τόσο στο Φεστιβάλ Δράμας, με δύο διακρίσεις (Καλύτερη Ερμηνεία, Καλύτερη Σκηνοθεσία), όσο και στο διαγωνιστικό τμήμα La Cinef του Φεστιβάλ Καννών. 

Η υπόθεση αφορά στην Άννα (Μαρίνα Σιώτου), μία νεαρή μουσικό με μεγάλη αγάπη για το πιάνο και ακόμα μεγαλύτερο όνειρο να σπουδάσει σε μουσική σχολή στο Παρίσι. Ο μπαμπάς της (Γιάννης Τσορτέκης) όμως είναι αλκοολικός, με αυτοκαταστροφικές τάσεις και αρκετά εξαρτώμενος από την κόρη του. Η Άννα είναι αποφασισμένη να δώσει εξετάσεις πιάνου για τη σχολή που την ενδιαφέρει και να αφήσει πίσω της τα πάντα, συμπεριλαμβανομένου και “του Χάους”. 

Στην ταινία διάρκειας 33 λεπτών, βλέπουμε την έντονη σχέση μεταξύ τους και τα όρια τα οποία ξεπερνιόνται μέσα από την κατάχρηση αλκοόλ. Η Άννα παλεύει πολύ για να εκπληρώσει τον στόχο της. Έχει κουραστεί να φροντίζει τον μπαμπά της και να παραγκωνίζει τον εαυτό της μόνιμα, προκειμένου να κυλούν όλα ομαλά. Ακόμα κι αν στην πραγματικότητα, τίποτα δεν κυλά ομαλά. Όσο κι αν τον αγαπάει και να προσπαθεί μέσα της, θέλει να πάρει τη ζωή στα χέρια της και να ζήσει σαν μία κοπέλα της ηλικίας της -λίγο πριν τα 30.

Ο Μήτσος από την άλλη, είναι ένας άνθρωπος που τα πάθη του τον έχουν καταβάλλει και δεν βλέπει καθαρά. Είναι αυτοκαταστροφικός και αρκετά χειριστικός. Εξαρτάται πολύ από την κόρη του, ίσως και να ζηλεύει λίγο το πείσμα της και την επιμονή της για αυτό που αγαπάει. Και σίγουρα, υπάρχει έντονα ο φόβος της εγκατάλειψης. Φτάνει αρκετές φορές σε τραγική κατάσταση, με την τελευταία να βρίσκεται στο νοσοκομείο, ακροβατώντας στο όριο μεταξύ ζωής και θανάτου. Την Άννα την αγαπάει, απλά δεν ξέρει πώς να το δείξει και η εξάρτηση από το αλκοόλ δεν τον βοηθάει να βελτιώσει τη σχέση του μαζί της. 

Η σκηνοθεσία του Κολιούκου, σε συνδυασμό με την φωτογραφία που ανέλαβε η Αλεξάνδρα Ρίμπα δίνουν μία πιο ρεαλιστική ματιά στην υπόθεση. Τα χρώματα συνάδουν με την ψυχοσύνθεση των ηρώων, “διαβάζουν το δωμάτιο”, θα λέγαμε. Υπάρχουν μικρές αλλά καλές λεπτομέρειες που έδιναν πολλά συν στην ταινία, όπως το κούνημα της κάμερας, το οποίο προσδίδει ταραχή και άγχος και εντείνει την αγωνία του θεατή. 

Η τελευταία σκηνή, ντυμένη με τη μουσική της Πελαγίας Χατζηνικήτα, αποτελεί μία αχτίδα μέσα στο απόλυτο σκοτάδι. Βλέπουμε τους ήρωες να συμπεριφέρονται για λίγο όπως θα ήθελαν ιδανικά και όχι όπως τα έφερε η μοίρα. Σαν πατέρας και κόρη που ζουν όμορφα, χορεύουν και τραγουδάνε. Σαν να μην είναι γύρω τους κανείς. Σαν να μην συνέβη ποτέ τίποτα κακό. Ίσως γιατί, εν τέλει, η αγάπη που έχουν ο ένας για τον άλλον να υπερισχύει.

Σημείωμα σκηνοθέτη

«Με ενδιαφέρουν οι αντιθέσεις και οι αντιφάσεις, η πολυπλοκότητα και η απροσδόκητη δύναμη των συναισθημάτων. Σκοπός μου ήταν να διασφαλίσω πως η σχέση της Άννας με τον πατέρα της, θα ήταν ειλικρινής, ρεαλιστική και σύνθετη. Στην ιστορία αυτή ήθελα να δείξω πως το φως υπάρχει μέσα στο σκοτάδι και πως η αγάπη αναδύεται ακόμη και στις πιο σκοτεινές στιγμές».

Πρωταγωνιστούν: Μαρίνα Σιώτου, Γιάννης Τσορτέκης, Ελένη Καραγιώργη, Δανάη Σκιάδη, Μαρία Φιλίνη, Βασίλης Κανάκης.

Σενάριο, Σκηνοθεσία: Νίκος Κολιούκος

Διεύθυνση Φωτογραφίας: Αλεξάνδρα Ρίμπα

Μοντάζ: Γιώργος Ζαφείρης

Πρωτότυπη Μουσική Σύνθεση / Sound Design: Πελαγία Χατζηνικήτα

Σκηνογραφία: Έλενα Κουτσού

Ενδυματολογία: Κωνσταντίνα Μαρδίκη

Costumer: Νέλλη Γόντικα

Μακιγιάζ: Βούλα Χουρτσίδου

Ηχοληψία: Μαρία Πασβάντη, Αγγελική Σαΐντ

Μίξη Ήχου: Κώστας Φυλακτίδης, Tone Studio

Color Correction: Δημήτρης Μανουσιάκης, Frenel Post Lab

Α’ Βοηθός Σκηνοθέτη: Σίλβα Τσουμάνα

Line Producer: Στέφανος Ευαγγελόπουλος

Παραγωγή: Νίκος Κολιούκος, Αλεξάνδρα Ρίμπα, Πελαγία Χατζηνικήτα

Δείτε ολόκληρη την ταινία εδώ μέχρι τις 13/11