Πάντοτε ήμουν φαν της μυθολογίας, της μυθοπλασίας, των ιστοριών, γενικότερα του φανταστικού. Κάπως έτσι, πρέπει να κατέληξα λάτρης των θρησκειών, των θεοτήτων, των δαιμόνων και της μαγείας. Και επειδή τίποτα δεν είναι τυχαίο, και το να καταλήξεις απ’ το να διαβάζεις το Hippie του Coelho, στους Rotting Christ είναι ένα τσιγάρο δρόμος, έτσι και απόψε στην οθόνη μου πρόβαλε αισθησιακή, κεχαριτωμένη και πανάρετη η Benedetta (2021).
O Paul Verhoeven ίσως έκανε σκοπό της ζωής του όχι να προσβάλει τα Θεία ή να προκαλέσει, αλλά να κάνει και τον άπιστο Θωμά να πιστέψει. Κάτσε τώρα και σκέψου ποια ήταν η γυναίκα που έβαλε τα δύο πόδια σε ένα παπούτσι, όχι μόνο στον σύζυγο της, αλλά σε έναν ολόκληρο πλανήτη. Ποια μάνα δοξάζουν όλοι και μανάδες έχουν ως μητέρα. Η Παναγία ήταν η πρώτη φεμινίστρια και η Benedetta, η μόνη αντάξια νύφη της, μας δίνει την ευκαιρία και το πάτημα για να το συνειδητοποιήσουμε αυτό και να το χωνέψουμε, αφού η ταινία του Verhoeven θα ριζώσει για τα καλά στο μυαλό μας για καιρό.
Η ιστορία μας διαδραματίζεται στο μοναστήρι της Πέσκια, στην Τοσκάνη, τον 17ο αιώνα. Η Μπενεντέττα Καρλίνι (Virginie Efira), γόνος μιας αρκετά πλούσιας οικογένειας, πηγαίνει εκεί και τάσσεται στο πλευρό της Παναγίας, με την οποία μιλάει και επικοινωνεί ως μια άλλη μητέρα, ήδη από παιδί. Με την ενηλικίωση της παίρνει τον ρόλο της ως η νύφη του Χριστού, τον οποίο βλέπει πολύ συχνά σε οράματα, να την σώζει από τα χέρια του κακού, και να την στρέφει προς μία πιο αποκαλυπτική πλευρά της σεξουαλικότητας και του δυναμισμού της. Σε αυτό το αισθησιακό παιχνίδι συνοδοιπόρο της έχει την Μπαρτολομέα (Δάφνη Πατακιά), μια κακοποιημένη και βασανισμένη νεαρή κοπέλα, η οποία με τα τερτίπια και τα νάζια της μετεφηβείας της τρελαίνει την πρωταγωνίστρια μας. Έτσι, ακολουθάμε τις νεαρές μοναχές σε ένα ερωτικό τρίγωνο με τον Ιησού, την Ιερά Εξέταση και την Πανούκλα.
Η Benedetta του Verhoeven είναι το θηλυκό μετά του Ιησού από την Ναζαρέτ του Zeffirelli. Προσπαθώ να μην γίνω γραφική και να μην θίξω τα ιερά, αλλά βλέπετε είναι το θέμα της ταινίας από μόνο του μεγαλειώδες. Τα Πάθη του Χριστού και η πορεία του με έκαναν πάντα να πιστεύω πως ο Θεάνθρωπος είχε στήθος και αιδοίο. Ο Verhoeven έδωσε, επιτέλους, εικόνα και ζωή σε αυτήν την φεμινιστική αντίληψη. Τα πρώτα 2/3 της ταινίας είναι καρέ γένους θηλυκού. Στο τελευταίο part έρχεται η τεστοστερόνη και γίνονται όλα ένας μεγάλος οίκος ανοχής. Γιατί ένα βρόμικο βλέμμα και μια ατάκα του Νούντσιου Alfonso Cecchi (Olivier Rabourdin) είναι πολύ πιο χυδαία από μια ερωτική σκηνή έξω από τα συνηθισμένα των δύο κοριτσιών. Η δικαίωση πάντως θα δοθεί πάλι από γυναικείο χέρι και ένα αιματηρό χάδι θα επιστρέψει στην κανονικότητα της την Πέσκια.
Ο Χριστιανισμός είναι η θρησκεία της αγάπης, και με εξαίρεση αιρετικές και σχιζοφρενικές αποκρίσεις στο κάλεσμα του Χριστού, είναι η γλώσσα της ελευθερίας. Η ταινία κάνει πολύ έντονη την ανάγκη να μιλήσει για αγάπη, απελευθέρωση και έρωτα. Πράγματι, προκαλεί σε βαθμό που μέχρι και κάποιος άθεος, ίσως νιώσει άβολα, καταφέρνοντας να ρημάξει όλα τα ταμπού και τους φόβους που έχουμε μέσα μας για το Θείο και την μεταφυσική τιμωρία του μετά. Ο άνθρωπος φοβάται τον θάνατο, τον Θεό και τον πόνο. Δηλαδή, φοβάται όλα του τα γιατί, όλα όσα δεν καταλαβαίνει. Γιατί βρείτε μου κάποιον που να πιστεύει πως μπορεί να εξηγήσει το Τέλος, το θεϊκό και την αιτία των απροσδόκητων βασάνων του και μαζί και το χαρτί που αποδεικνύει πως δεν είναι τρελός. Η ταινία αναπτύσσει μια θεωρία περί πόνου και επικοινωνίας με τον Θεό. «Δεν μου μίλησε ποτέ, όπως μιλάει σε εσάς. // Σας μιλάει αυτήν την στιγμή! Σας μιλάει μέσα από τον πόνο σας. // Μιλάει πολύ, λοιπόν. Αλλά δεν καταλαβαίνω καθόλου τι θέλει να μου πει.» Σε αυτό δεν θα προσθέσω κάτι, θα αφήσω την δική σας οπτική και τον πόνο να μιλήσουν και να αποφασίσουν τι ισχύει και τι όχι.
Και αν Θεός δεν υπάρχει, και είναι όλα αμπελοφιλοσοφίες, η Benedetta μας θυμίζει πως ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Ακόμα, λοιπόν, και αν αντιμετωπίζουμε την ζωή με ψευδό-οράματα και προφητείες-φούμαρα, η ζωή είναι εκεί και προχωράει και περιμένει από εμάς να παλέψουμε και να συγχωρέσουμε για να βγει επιτέλους και κάτι καλό από το φθηνό και άγριο παιχνίδι της απιστίας και αλαζονείας της ανθρωπότητας.
Η αληθινή ιστορία της Benedetta Carlini
Η Μπενεντέττα Καρλίνι γεννήθηκε στις 20 Ιανουαρίου του 1590 στο ορεινό χωριό Vellano, κοντά στην Φλωρεντία. Μοναχοκόρη των Giuliano και Midea Carlini, μιας πλούσιας μεσοαστικής οικογένειας, ταγμένη στην αγάπη του Θεού. Η γέννηση της ήταν δύσκολη και επικίνδυνη, για την ίδια και για την μητέρα της, εξού και το όνομα της, που σημαίνει “ευλογημένη» και ο όρκος του πατέρας της να αφιερώσει την κόρη του στις υπηρεσίες του Θεού, με αποτέλεσμα το 1599 η Μπενεντέττα να μπει στο μοναστήρι της Πέσκια. Έζησε μια ζωή γεμάτη από οράματα και εκστατικές καταστάσεις, πράγματα που δημιουργούσαν αμφιβολίες αλλά και χάρη γύρω από το όνομα της. Ως που μία μέρα έλαβε τα στίγματα, σημάδι πίστης και αγιοσύνης. Η Μπαρτολομέα ήταν η πρώτη που βρέθηκε κοντά της και είδε τα σημάδια στο σώμα της, τα σημάδια του Χριστού, καθώς επίσης την άκουσε να λέει «Κύριέ μου, υπάρχουν άλλοι που είναι καλύτεροι από εμένα, δεν το αξίζω αυτό αφού είμαι αμαρτωλή». Τελικά, η ουράνια χάρη της αναγνωρίστηκε και οι μοναχοί την εξέλεξαν σε ηγουμένη της κοινότητας. Ακολούθησε το όραμα της στο οποίο ο Χριστός την ζήτησε σε γάμο, κάτι που στην αρχή φοβόταν να δεχτεί, γιατί δεν ήταν σίγουρη αν ήταν ο ίδιος ο Ιησούς που το ζητούσε ή κάποια διαβολική οντότητα. Τα στίγματα, ο γάμος, όλα δημιουργούσαν δυσπιστία για εκείνη, ως που μια μέρα, προφήτευσε τον θάνατο της. Πέθανε και προς έκπληξη όλων αναστήθηκε, δηλώνοντας πως είδε αγγέλους και δαίμονες, τον Παράδεισο και το Καθαρτήριο, νεκρούς και το μέλλον των ζωντανών. Μέχρι που ο Alfonso Giglioli, Νούντσιος της Φλωρεντίας, επισκέφτηκε το μοναστήρι προσπαθώντας να δώσει απαντήσεις στην δυσπιστία που είχε δημιουργηθεί γύρω από το όνομα της Benedetta, βγάζοντας στην φόρα μαρτυρίες που επιβεβαίωναν την αλήθεια πίσω από τα «θαύματα» της μοναχής. Ο Giglioli μη έχοντας να αποκομίσει τίποτα από την όλη ιστορία, είχε να αντιμετωπίσει μια γυναίκα που στα μεσαιωνικά τους μάτια έμοιαζε περισσότερο δαιμονισμένη, παρά η εκλεκτή του Θεού, ενώ αυτό που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν οι ερωτικές σχέσεις που είχε αναπτύξει η Μπενεντέττα με την Μπαρτολομέα, πράγμα ανήκουστο και ειδεχθές για την εποχή. Η απόφαση του παραμένει άγνωστη, και το μόνο που επιβεβαιώνεται από το ημερολόγιο μιας μοναχής είναι πως η Μπενεντέττα Καρλίνι απεβίωσε σε ηλικία 71 ετών από πυρετό και κολικούς, έπειτα από 18 ημέρες ασθένειας. Πέθανε με μετάνοια, ενώ βρισκόταν 35 χρόνια στην φυλακή, πιθανόν λίγα χρόνια μετά την έρευνα του Νούντσιου.
Αν πιστεύετε στα θαύματα τότε η Benedetta ήταν η εκλεκτή του Χριστού, αν πιστεύετε στον Θεό, τότε ίσως ήταν μια δαιμονισμένη γυναίκα, αν πιστεύετε στις μάγισσες του Μεσαίωνα, τότε ήταν λεσβία-μπαχαλοσατανίστρια και αν δεν πιστεύετε πουθενά, να δείτε την ταινία του Verhoeven ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΕΙ Η ΑΜΑΡΤΩΛΗ ΨΥΧΗ ΣΑΣ!
0 comments