Βρισκόμαστε στη Θεσσαλονίκη για το Φεστιβάλ Κινηματογράφου, το λιμάνι και οι αίθουσες σφύζουν από ζωή και από κόσμο έτοιμο να βιώσει κινηματογραφικές εμπειρίες.

Από το πρόγραμμα του Διεθνούς Διαγωνιστικού, ξεκινάμε με το Fingernails του Χρήστου Νίκου. Το σώμα μας, μας προειδοποιεί για την ύπαρξη παθήσεων στην καρδιά, εμφανίζοντας συμπτώματα στην περιοχή των  νυχιών. Θα μπορούσε, λοιπόν, να πει κάποιος ότι τα νύχια είναι ο καθρέφτης της καρδιάς. Στο Τορόντο κάπου στα 90s, λειτουργεί πειραματικά ένα ινστιτούτο, που δείχνει μέσω της χρήσης βιωματικών ασκήσεων και της απώλειας ενός εκ των νυχιών του κάθε ατόμου, αν το ζευγάρι είναι γραφτό να είναι μαζί ή όχι. Η Anna (Jessie Buckley) πιάνει δουλειά στο ινστιτούτο. Έχει κάνει το τεστ με τον σύντροφό της Ryan (Jeremy Allen White) και το αποτέλεσμα είναι θετικό. Την ίδια στιγμή όμως νιώθει άδεια συναισθηματικά και δεν ξέρει τι φταίει. Και αν το τέλμα στο οποίο βρίσκεται δεν είναι αρκετό, στο ινστιτούτο θα γνωρίσει τον Amir (Riz Ahmed) και ο κόσμος της θα αναταραχθεί ακόμη περισσότερο. Το σύμπαν που χτίζει ο Νίκου μαζί με τους συν-σεναριογράφους του Sam Steiner και Σταύρο Ράπτη είναι βασισμένο στην επίπονη διαδικασία που είναι η αγάπη. Πατώντας στους κώδικες των ρομαντικών ταινιών, αλλά με προσέγγιση που αγγίζει το weird wave ως προς τα συμβάντα και τις ατάκες, ο Νίκου παραδίδει μια ταινία για την δυσκολία του να βιώσεις την πραγματική αγάπη και το πόσο μπερδεμένα μπορούν να είναι τα συναισθήματα. Στα συν, οι πρωταγωνιστές της ταινίας: η εξαιρετική χημεία και των τριών είναι εμφανής και αυτό περνάει στο φακό, βοηθώντας στο να καλυφθούν και οι όποιες σεναριακές αστοχίες, χάρη στις δυνατές τους ερμηνείες. 

Το Fingernails προβάλλεται στην αίθουσα Ολύμπιον στις 8/11 στις 14.00, ενώ βρίσκεται και στους κινηματογράφους.

Παραμένουμε στα περίπλοκα συναισθήματα και τα ερωτικά τρίγωνα, με το Passages του Ira Sachs, το οποίο προβάλλεται στο πλαίσιο των Ειδικών Προβολών. Ο Tomas (Franz Rogowski) είναι ένας φέρελπις σκηνοθέτης στο Παρίσι, σχολαστικός σε εκνευριστικό βαθμό στη δουλεία του, αφελής και νάρκισσος στην προσωπική του ζωή. Στο πάρτι γενεθλίων του, παρατάει τον σύζυγό του Martin (Ben Whishaw) και καταλήγει να περάσει τη νύχτα με μια κοπέλα που γνωρίζει στο κλαμπ ονόματι Agathe (Adele Exarchopoulos). Κυριευμένος από το πάθος και την έλλειψη ενσυναίσθησης, περιμένει κατανόηση και ενδιαφέρον από το σύζυγό του όταν του ανακοινώνει την απιστία του. Κάτι τέτοιο δεν προκύπτει, και οι χαρακτήρες μας χορεύουν πλάι πλάι με την αυτοκαταστροφικότητα του Tomas. Ο φακός του Sachs αποτυπώνει όσο καλύτερα γίνεται την συναισθηματική πολυπλοκότητα των ηρώων, με αφοπλιστική ειλικρίνεια αλλά και δηκτική ειρωνεία για τα παράξενα που επιφέρει η ζωή. Την ίδια στιγμή, έχει και τη στήριξη των ηθοποιών του: μια Adele Exarchopoulos που αποδίδει ακριβέστατα την άγνοια κινδύνου και την σήψη που αφήνει μια τοξική σχέση, έναν Ben Whishaw βουτηγμένο στη θλίψη και στη ματαιότητα πως τίποτα δεν θα αλλάξει, και το σημαντικότερο, μια απίστευτη ερμηνεία από τον Franz Rogowski, ο οποίος μπαίνει στα παπούτσια ενός ναρκισσιστικού χαρακτήρα που με τον ίδιο τρόπο που ανεβάζει ταχύτητες στο ποδήλατό του, βουτάει χωρίς φρένα στις κακές αποφάσεις, χωρίς να νοιάζεται για το τι και ποιους θα πληγώσει. Να αναφερθούμε και στην επιμέλεια των ρούχων, από τη Khadija Zeggaï, με μια εξαιρετική επιλογή των συνόλων που φορούν οι ηθοποιοί.

Το Passages προβάλλεται στην αίθουσα Σταύρος Τορνές στις 12/11, στις 20.00.

Στο μεγάλο αφιέρωμα του φεστιβάλ «Φαντάσματα», βρίσκουμε κλασικές ταινίες, οι οποίες δεν προβάλλονται συχνά στη μεγάλη οθόνη, σε επιμέλεια του καλλιτεχνικού διευθυντή του Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης και διεθνούς φήμης κριτικού κινηματογράφου, Ντένις Λιμ. Παρακολουθήσαμε το Duvidha, μια ταινία του Ινδού σκηνοθέτη Mani Kaul από το 1973. Βασισμένη σε έναν παλιό μύθο της περιοχής του Ρατζαστάν, ένα ζευγάρι παντρεύεται και ο σύζυγος αποφασίζει να μετακινηθεί για δουλειά μακριά από τη σύζυγο. Ένα φάντασμα που κατοικεί σε ένα δέντρο, ερωτεύεται τη κοπέλα και παίρνει τη μορφή του συζύγου, όσο εκείνος λείπει. Ένα σημαντικό πολιτικό σχόλιο για την ινδική κουλτούρα και την πατριαρχική κοινωνία, κρυμμένο σε μια κατάσταση μαγικού ρεαλισμού, αποτυπωμένο σε ζεστές βινιέτες και θροΐσματα δέντρων. Αν κάποιο δεν είναι φαν του αργού κινηματογράφου, μεγάλο θετικό η μικρή διάρκεια, σε 82 λεπτά παρατηρούμε μια μυσταγωγική αποτύπωση της ινδικής κοινωνίας.