Στην κουζίνα του εμβληματικού ζεύγους Ζιλιέτ Μπινός και Μπενουά Μαζιμέλ γεννιέται μια μοναδική ιστορία αγάπης και μια εντυπωσιακή πανδαισία γεύσεων. Ο Τραν Αν Χουνγκ (Το Άρωμα της Πράσινης Παπάγιας) δημιούργησε μια ταινία – πραγματικό κόσμημα, που απεικονίζει τη γαλλική γαστρονομία όπως δεν έχει ξαναγίνει ποτέ.

Ένας από τους κορυφαίους σεφ του κόσμου, ο πολυβραβευμένος με αστέρια Michelin, Πιέρ Γκανιέρ έχει τη γαστρονομική επιμέλεια της ταινίας. Βραβείο Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Καννών και επίσημη υποψηφιότητα της Γαλλίας για το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας.

Βρισκόμαστε στο 1885, το απόγειο της κλασικής γαλλικής γαστρονομίας. Η Εζενί, απαράμιλλου ταλέντου μαγείρισσα, δουλεύει για τον διάσημο γκουρμέ Ντοντέν εδώ και 20 χρόνια. Με το πέρασμα των χρόνων, η συνεργασία και ο αμοιβαίος τους σεβασμός στο βωμό της γαστρονομίας σιγά-σιγά εξελίχθηκε σε έρωτα και η σχέση αυτών των δυο καλλιτεχνών της μαγειρικής γέννησε μια σειρά από πιάτα, υπό την έμπνευση του Ντοντέν και την αριστοτεχνική εκτέλεση της Εζενί. Οι δημιουργίες είναι η μία πιο θεσπέσια από την άλλη και αφήνουν με το στόμα ανοιχτό και τους πιο διάσημους σεφ.

Όμως, η Εζενί αγαπάει πολύ την ελευθερία της για να δεχτεί να παντρευτεί τον Ντοντέν, όσο κι αν εκείνος την πολιορκεί. Οπότε εκείνος αποφασίζει να κάνει κάτι που δεν έχει κάνει ποτέ ξανά: να μαγειρέψει αυτός για τη μούσα του.

Τιμώντας την παράδοση εξαιρετικών ταινιών του είδους, όπως τα «Μεγάλο Φαγοπότι», «Γιορτή της Μπαμπέτ», «Big Night», και «Chocolat» ανάμεσα σε πολλές άλλες, το «Στη Φωτιά» βουτάει στον λαχταριστό κόσμο της υψηλής γαστρονομίας, λογίζοντας το φαγητό ως χαρακτήρα ισάξιο των κεντρικών πρωταγωνιστών, αποθεώνοντας τόσο την απόλαυσή του, όσο και την ιεροτελεστία της προετοιμασίας του.

Επικεφαλής της ιστορίας το υπέροχο ζευγάρι των Ζιλιέτ Μπινός και Μπενουά Μαζιμέλ, που συναντιούνται και πάλι στο σινεμά για να υποδυθούν δυο συντρόφους, η αγάπη των οποίων ωριμάζει μέσα από την κοινή τους αφοσίωση στην τέχνη της γαστρονομίας και ό,τι αυτή μπορεί να συμβολίσει: την απόλαυση τού να ετοιμάζεις φαγητό όσο και να το καταναλώνεις, την απόλαυση του μυστηρίου της δημιουργίας όσο και την ανακάλυψη των μυστικών της, την απόλαυση τού να προσφέρεις ένα γεύμα σαν την απόλυτη πράξη αγάπης και γενναιοδωρίας.

Ο σκηνοθέτης Τραν Αν Χουνγκ μιλά για την ταινία

Μιλήστε μας για το πώς γεννήθηκε η ιδέα για την ταινία σας.

Έψαχνα για ένα θέμα που να έχει σχέση με τη γαστρονομία, τόσο ως επάγγελμα όσο και ως τέχνη. Τελικά βρήκα ένα υπέροχο βιβλίο για τη γαστρονομία, το «The Life and Passion of Dodin-Bouffant, Gourmet» του Μαρσέλ Ρουφ. Προτίμησα να αφηγηθώ την ιστορία ως ‘πρίκουελ’ του μυθιστορήματός του. Αυτό μου έδωσε την ελευθερία να φανταστώ τη σχέση μεταξύ της Εζενί και του Ντοντέν. Και ήταν επίσης μια ευκαιρία να εξερευνήσω κάτι σπάνιο στον κινηματογράφο: τη συντροφικότητα σε μια πιο ώριμη ηλικία. Και ακόμα πιο σπάνιο όταν αυτή είναι αρμονική.

Σε αυτό το ζευγάρι υπάρχει μια διαφορετικότητα, μια «συνενοχή» ασυνήθιστη στις αρχές του εικοστού αιώνα...

Ναι, είναι θαυμάσιο να βλέπεις ανθρώπους στην ηλικία τους, στα φθινοπωρινά τους χρόνια, όπως θα έλεγε ο Ντοντέν, με μια λαχτάρα για ζωή που θα περιέγραφα ως κλασικά γαλλική. Χωρίς ρομαντισμό ή φλογερό πάθος, μόνο κάτι οργανωμένο και συγκρατημένο σε μια ήρεμη σχέση με τον κόσμο και τη φύση. Εκτιμώ τη γλύκα και το μέτρο που βρίσκονται στη γαλλική τέχνη και νοοτροπία. Υπό αυτή την έννοια, νομίζω ότι η ταινία μου είναι κατεξοχήν γαλλική.

Το μόνο πράγμα που τους χωρίζει είναι η άρνηση της Εζενί στην πρόταση γάμου που της κάνει ο Ντοντέν: ένα εμπόδιο που ουσιαστικά το αναγάγετε σε μυστήριο.

Η ομορφιά της σχέσης τους έγκειται σε αυτή την αντίσταση. Ο Ντοντέν εξακολουθεί να είναι γοητευμένος μαζί της μετά από τόσα χρόνια, επειδή αισθάνεται ότι δεν την έχει κατακτήσει ποτέ στην ολότητά της. Ένα μέρος της εξακολουθεί να αντιστέκεται. Μου αρέσει να δημιουργώ στιγμές όπου ένας από τους πρωταγωνιστές -όπως και το κοινό- αιωρείται σε αγωνία, χωρίς οριστική απάντηση. Αυτά είναι τα πράγματα που μας αγγίζουν περισσότερο στη ζωή: στιγμές που δεν είμαστε απόλυτα σίγουροι για το τι προσπαθεί να μας πει ο συνομιλητής μας. Μου αρέσει, για παράδειγμα, ιδιαίτερα η σκηνή στην οποία η Εζενί και ο Ντοντέν μοιράζονται μια ομελέτα. Είναι μια πολύ παράξενη σκηνή: ο Ντοντέν δεν έχει ιδέα τι θέλει να πει.

Από την άλλη πλευρά, όταν πρόκειται για φαγητό, βρίσκονται σε τέλεια αρμονία. Αυτή είναι η πηγή της χημείας τους: αναδεικνύει τη γαστρονομία σε υψηλή τέχνη...

Τι άλλο είναι η τέχνη από την ικανότητα να απολαμβάνεις; Η γαστρονομία επικεντρώνεται σε μια αίσθηση ξένη προς τις άλλες τέχνες: τη γεύση. Ένας καλλιτέχνης της γαστρονομίας μπορεί να διακρίνει γεύσεις που εμείς αδυνατούμε να διακρίνουμε με τόση ακρίβεια, να αναμειγνύει, να μετρά, να ισορροπεί γεύσεις, αρώματα, υφές, συστάσεις και θερμοκρασίες...

9 Νοεμβρίου στους κινηματογράφους από τη Rosebud.21